Afscheid van Brabants Beton

Bron: Noord Hollands Dagblad

Vincent Schot

Hoe­wel de ploeg nog hoop mag koes­te­ren, heeft Ho­vo­cu­bo deel­na­me aan de play-offs niet in ei­gen hand. Met het min­ste of ge­ring­ste beet­je te­gen­wind speelt Ro­nald van Leeu­wen za­ter­dag­avond te­gen TPP dan ook zijn laat­ste thuis­wed­strijd voor de club. Met Bra­bants Be­ton, zo­als de bij­naam van de 38-ja­ri­ge kee­per uit Roo­sen­daal luidt, ver­liest Ho­vo­cu­bo een klas­bak bin­nen en bui­ten de lij­nen. Daar­over zijn voor­gan­ger Mi­chel Went­zel, op­po­nent Pie­ter Grim­me­li­us en ploeg­ge­noot Jasper Boon het met el­kaar eens. Stuk voor stuk ste­ken zij de lof­trom­pet over de doel­man die in het sei­zoen 2010-2011 over­kwam van Ma­la­ba­ta, de club uit zijn woon­plaats.

Mi­chel Went­zel stond twee sei­zoe­nen on­der de lat in Hoorn voor­dat hij koos voor Bun­ga Me­la­ti, de toen­ma­li­ge groot­macht in zaal­voet­bal­land. De kee­per speel­de 82 keer voor Oran­je, waar hij la­ter te­rug­keer­de als as­sis­tent-bonds­coach. In zijn tijd als kee­pers­trai­ner bij Ho­vo­cu­bo werk­te hij an­der­half jaar lang sa­men met Van Leeu­wen.

,,Goe­de re­flexen, een ge­wel­dig in­zicht en sterk in zijn coa­ching. Ro­nald be­heerst kort­om alle ei­gen­schap­pen van een goe­de kee­per. Daar­naast is het ook nog eens een top­go­zer. Dat al­le­maal sa­men maakt het een heel fij­ne jon­gen om mee te wer­ken. Na­tuur­lijk heb ik hem nog wel wat kun­nen bij­bren­gen. De­tails voor­al, want ne­ga­tie­ve pun­ten heb ik in die pe­ri­o­de niet kun­nen vin­den. Van­we­ge mijn werk zie ik de laat­ste ja­ren niet veel zaal­voet­bal meer dus ik vind het moei­lijk te zeg­gen of er be­te­re doel­man­nen zijn in de ere­di­vi­sie. Maar wat Ho­vo­cu­bo be­treft weet ik ze­ker dat hij tot de bes­te kee­pers be­hoort die de club heeft ge­had. Ster­ker nog, ik denk dat hij de al­ler­bes­te is die er ooit ge­speeld heeft. Ook be­ter dan mij­zelf ja, al­hoe­wel onze stij­len to­taal niet met el­kaar te ver­ge­lij­ken zijn. Ik ben er dan ook van over­tuigd dat hij meer in­ter­lands had kun­nen spe­len dan de paar die hij er nu ach­ter zijn naam heeft staan.’’

Pie­ter Grim­me­li­us ver­de­digt al ja­ren het doel van FC Eind­ho­ven, de zaal­voet­bal­veel­vraat van de laat­ste ja­ren. Toen de Til­bur­ger als jon­kie bij Oran­je kwam, maak­te hij ken­nis met zijn pro­vin­cie­ge­noot. Di­rect was hij van hem on­der de in­druk. In de ruim tien jaar dat ze el­kaar nu al als te­gen­stan­ders te­gen­ko­men, is dit nooit ver­an­derd.

,,Op mijn vijf­tien­de de­bu­teer­de ik op het hoog­ste ni­veau bij Ko­ni­ca. Toen kwam ik Ro­nald al te­gen. Hij speel­de toen met Ma­la­ba­ta om de lands­ti­tel, wij voch­ten te­gen de­gra­da­tie. Thuis won­nen we van ze. In die pe­ri­o­de viel hij mij al op als kee­per. Bij Oran­je leer­de ik hem ver­vol­gens als mens ken­nen. Een fan­tas­tisch per­soon. Ro­nald is heel col­le­gi­aal en al­tijd zich­zelf: open en eer­lijk. Daar is hij ver mee ge­ko­men. Zelf steek ik ook zo in el­kaar. Mis­schien voor een deel wel naar zijn voor­beeld. Zelf heb ik voor­als­nog 26 in­ter­lands ach­ter mijn naam staan. Ro­nald een stuk min­der. On­te­recht, vind ik. In die tijd – toen ik als vier­de kee­per bij de se­lec­tie kwam – vond ik hem per­soon­lijk de bes­te. Dat zul­len meer spe­lers van toen be­we­ren. He­laas voor hem lo­pen din­gen soms nu een­maal op een be­paal­de ma­nier. In onze tijd bij de na­ti­o­na­le ploeg heb ik veel van Ro­nald op­ge­sto­ken. Voor­al dat je lek­ker de bal moet te­gen­hou­den en ver­der niet te gek moet doen. Hij is een jaar of tien ou­der dan ik, maar nog al­tijd schaar ik hem on­der de bes­te drie kee­pers van Ne­der­land. Met Ma­nu­el Kuyk van ’t Knoop­punt en mij­zelf. Als Ro­nald zijn dag heeft, is hij moei­lijk te pas­se­ren. Niet voor niets noe­men ze hem Bra­bants Be­ton. We be­spre­ken al­tijd wel even hoe we de bes­te kans heb­ben om bij hem te sco­ren. Min­pun­ten heeft hij niet echt, maar met lage, ver­dek­te scho­ten heeft hij de mees­te moei­te. Ik be­greep dat hij in Bel­gië (KK Mal­le, red.) gaat spe­len? Hij is al­tijd ont­zet­tend fit ge­ble­ven. Als hij dat vol­houdt kan hij mak­ke­lijk nog een paar jaar mee.’’

Jasper Boon is be­zig aan zijn ne­gen­de jaar bij Ho­vo­cu­bo. In het sei­zoen 2010-2011 zag hij Van Leeu­wen bin­nen­ko­men. Sinds­dien is hij twee­de kee­per ach­ter de man die al zes jaar lang 350 ki­lo­me­ter rijdt voor ie­de­re trai­ning of thuis­wed­strijd.

,,Dat ik twee­de kee­per ben ach­ter Ro­nald heb ik nooit erg ge­von­den. Dat kan ook niet an­ders. Wat moet ik nou zeg­gen te­gen de trai­ner? Dat ik hoor te spe­len ter­wijl hij al­tijd mi­ni­maal ’een 7’ keept? Se­ri­eus waar, ik kan mij in al die ja­ren geen blun­der her­in­ne­ren. Na­tuur­lijk wel eens een fout­je, maar nooit een blun­der. Hij is su­per at­le­tisch, veer­tig mi­nu­ten lang ge­con­cen­treerd en ziet heel goed wat er om hem heen ge­beurt, ter­wijl hij zijn blik op de bal heeft ge­richt. In het kam­pi­oens­jaar was hij he­le­maal ge­wel­dig. Niet voor niets werd hij toen ver­ko­zen tot bes­te spe­ler van het sei­zoen. Bes­te spe­ler hè, niet al­leen maar tot bes­te kee­per. Toen hij bij de club kwam, ken­de ik hem al­leen van naam. En van de wed­strijd die we het sei­zoen daar­voor te­gen Ma­la­ba­ta speel­de. Toen stond ik zelf op doel. Ik wist dus al dat hij een goe­de kee­per was, maar al heel snel leer­de ik dat het ook een on­wijs aar­di­ge ke­rel is. Ro­nald was aan het be­gin heel rus­tig, maar bleek al snel een ech­te gang­ma­ker. Bra­bant­se ge­zel­lig­heid. Hij moet het verst rij­den, maar gaat vaak als laat­ste weg. Wel pakt hij hier vaak een ho­tel hoor. In De Mag­neet heeft hij zo’n beet­je zijn ei­gen ka­mer… Kan hij ook een bor­rel­tje drin­ken. We zijn goed met el­kaar, bin­nen en bui­ten de lij­nen. Di­rect na de wed­strijd ro­ken we al­tijd sa­men een si­ga­re­tje, dat kan pre­cies om­dat de trai­ner toch al­tijd nog wel even met jul­lie, de jour­na­lis­ten, staat te pra­ten. Dat zijn mooie mo­men­ten die ik ze­ker ga mis­sen.’’

In verband met alle mogelijke scenario’s binnen de competitie en play offs, zal op een later goed moment op grootse wijze afscheid worden genomen van Ronald van Leeuwen.