Bekerfinale
Bron Noord Hollands Dagblad
Sander van Dijk: ‘Loon naar werken’
Amsterdam * Als een gekooide tijger liep Sander van Dijk de laatste minuten van de bekerfinale heen en weer langs de zijlijn. In de slotseconden probeerde de trainer van hovocubo zelfs nog invloed uit te oefenen op het duel door tot twee keer aan toe hinderlijk in de weg te gaan staanbij de allerlaatste vrije trap van FC Marlène én van de wedstrijd.
ploeg, maar eindelijk stond hij nu dan eens aan de goede kant van de score. “Ik ben blij dat het afgelopen is”, vertelt hij na afloop. “Die laatste minuten waren zenuwslopend.”
Volgens Van Dijk is het winnen van de beker loon naar werken voor zijn ploeg. “We zijn er al zo lang zo dichtbij, dan moet je het een keer omzetten in eremetaal. Ik ben heel blij dat het eindelijk gelukt is.” Over de finale is de trainer duidelijk. “Vooral na rust was het een draak van een wedstrijd. Van beide kanten overigens. Wij begonnen sowieso te slap aan dit duel. Komen ook een beetje knullig op achterstand, maar daarna kregen we controle over de wedstrijd. Vond ik ons ook de betere ploeg van de twee.”
Na rust moest zijn team het lange tijd opnemen tegen ‘e’en veldspeler meer toen FC Marlène de keeper opofferde. “Zij verrasten ons een beetje door toen een rechtsbenige speler in het midden neer te zetten. Daar moesten we ons aan aanpassen. Toen we weer goed stonden was het uitzingen geblazen. Spelen tegen een man meer kost veel kracht. Maar toch kregen wij in die fase ook nog een paar goede kansen. Zij scoren zelfs uit de counter na een kans van Jeroen de Groot. Maar goed, wie maalt daar nu nog om?”
De droogte is voorbij
Beker voor de tweede keer in clubgeschiedenis naar Hovocubo * West-Friezen kloppen FC Marlène * Feest, maar ook direct weer focus op play-offs
Vincent Schot (v.schot@hdcmedia.nl)
Amsterdam * Na twee verloren bekerfinales op rij was het gisteravond dan eindelijk raak voor Hovocubo. Dertig jaar nadat de club voor de laatste een prijs kon bijzetten in de prijzenkast won het voor de tweede keer in de clubgeschiedenis de nationale zaalvoetbalbeker. In een goed gevulde sporthallen Zuid in Amsterdam won de ploeg van trainer Sander van Dijk in de finale met 2-3 van FC Marlène.
Een spannende eindstrijd werd het pas in de laatste paar minuten van de wedstrijd. Toen probeerde de ploeg uit Heerhugowaard de achterstand ongedaan te maken door doelman Peter Rozenbeek naar de kant te halen en een extra veldspeler in te brengen. Het resulteerde vijf minuten voor tijd in de aansluitingstreffer, maar tot aan het moment dat de 2-3 viel, kwam de bekerzege van Hovocubo nooit echt in gevaar.
De ploeg uit Zwaag kwam weliswaar al na drie minuten op achterstand door een treffer van Roy Huisman, maar boog deze via twee treffers van Yoshua St. Juste en een kiezelharde tienmetertrap van Jeroen de Groot ogenschijnlijk eenvoudig om in een 1-3 ruststand. “Ik heb nooit het gevoel gehad dat zij beter waren. Of dat wij niet zouden winnen”, beaamt St. juste na afloop het beeld dat zijn ploeg uitstraalde. “we begonnen slap, maar daar hebben wij vaker last van. Na een paar minuten spelen hadden we de wedstrijd goed onder controle.”
Hovocubo voetbalt volgens de topscorer van de wedstrijd ‘altijd lekker’ tegen FC Marlène. En zo ook gisteravond. Zij bewegen veel om het bewegen. Laat ze maar lekker tachtig of negentig procent van de tijd balbezit hebben. Ze worden niet gevaarlijk. Dat is makkelijk verdedigen.”
Toch kostte dit na rust steeds iets meer moeite voor Hovocubo. De ploeg werd zelf nog maar sporadisch gevaarlijk, terwijl FC Marlène –eenmaal in overtal- doelman Ronald van Leeuwen juist vaker onder vuur nam. Vooral Tom Hofkamp was een aantal keer dicht bij een treffer, maar tot aan zijn doelpunt in 35e minuut moest hij keer op keer zijn meerdere erkennen in de Brabantse goalie. “Het waren vooral schoten vanaf de zijkant”, bagatelliseert Amir Molkarai het gevaar voor het Hovocubo doel. “Geen reden om in paniek te raken.”
Dat de kleine dribbelaar aan de aftrap verscheen was voor veel mensen een verrassing. De international kampt al weken met een vervelende knieblessure. Het verraste mijzelf ook”, lacht hijna afloop. “Ik kon nog niet voluit gaan, maar wilde graag spelen. Zeker omdat we vanavond ook Ali Choukair moesten missen vanwege een schorsing en dus maar met één wissel speelden.” Net als Mo Darri kwamen Molkarai en St. Juste dit seizoen over naar Hovocubo om één reden. “Om prijzen te winnen”, glundert St. Juste terwijl hij naar de medaille kijkt die om zijn nek hangt en op het speciaal gedrukte kampioensshirt rust. De Groninger rijdt voor iedere training in totaal 330 kilomter vanuit zijn woonplaats naar De Opgang in Zwaag. Na de finale ging de ploeg daar nu ook weer heen. “Dit is mijn eerste prijs. Het is al die kilometers in de auto zeker wel waard geweest. En nu is het tijd voor een feestje”, aldus St. Juste. “Zeker een feestje vanavond! Maar niet te lang”, slaat Molkarai een serieuzere toon aan. “Vrijdag spelen we weer voor de play-offs tegen CFE. We staan er goed voor dus we moeten de finale nu eens halen. Dan kan het helemaal een héél mooi jaar worden”.
Lees ook: Hovocubo wint zaalvoetbalbeker (Radio Hoorn TV)
Foto’s Ferry Hoks
