Vincent Schot
Bron: Noord Hollands Dagblad
Amir Molkarai gaat maatje Mo Darri niet achterna * Sportieve ambities boven zak met geld * Voortrekkersrol sowieso verwacht gezien jonge ploeg
‘Waar Mo Darri gaat, gaat Amir Molkarai. En andersom’, klinkt het al jaren in zaalvoetballand. Als eerstgenoemde deze zomer Hovocubo verlaat, is de vrees dan ook groot dat die andere international ook de Opgang uitwandelt. Het gebeurt niet. Deze week gaat Molkarai in Ierland voorop in de strijd om zijn ploeg richting de UEFA Futsal Cup te helpen. Hij doet dat met de aanvoerdersband om zijn arm.
Ongegrond is de Hoornse angst niet om na Jeroen de Groot en de internationals Yoshua St. juste en Darri ook de vierde steunpilaar van het kampioensteam kwijt te raken. “Mo en ik speelden samen bij FC Marlène, Veerhuys en Hovocubo. Naast ploeggenoten zijn we ook goede vrienden. We hebben het er dan ook over gehad om samen naar ’t Knooppunt te gaan”, vertelt Molkarai nadat ook de tweede wedstrijd van de voorronde van het Europese bekertoernooi is gewonnen.
Niet alleen de promovendus uit Amsterdam, die dit jaar met De Groot en Darri debuteert op het hoogste niveau, toont interesse in zijn diensten. “Maar ik heb met ’t Knooppunt wel de meest serieuze gesprekken gevoerd”, vertelt hij. Hoewel algemeen bekend is dat de hoofdstedelingen een grotere portemonnee hebben dan Hovocubo en zijn maatje dus die kant op verkast, komt het niet tot een overgang.
2Hierom”, zegt molkarai, terwijl hij naar de speelvloer wijst waarop hij net het Turkse Istanbul Universitesi met 1-2 heeft geklopt. “we zijn landskampioen geworden en spelen daardoor Europees, om de BeNe Beker, de Supercup en kunnen in de competitie opnieuw meedoen om de prijzen. Natuurlijk is geld belangrijk, maar als ik niet héél veel meer krijg, kies ik liever voor het sportieve aspect bij een club waar ik het ook nog eens heel goed naar mijn zin heb.”
Van Dijk werkt dit seizoen met een jonge ploeg. Doelman Ronald van Leeuwen, Dennis Selbach, Karim Ajnane en Molkarai moeten zorgen voor de ervaring. Dat de aanvoerdersband, de laatste jaren om de arm van De Groot, naar een van hen gaat, ligt dan ook in de lijn de verwachting. Het wordt de getatoeëerde arm van de enige international die Hovocubo (voorlopig) nog heeft.
“Dat maakt mij heel trots”, zegt de kersverse captain. “Ik ben weleens aanvoerder geweest, maar dat was in de jeugd.” Het verandert zijn rol binnen de ploeg. Nu is hij de man die het tempo in de warming-up bepaalt, de peptalk geeft in de cirkel die de spelers vlak voor de aftrap vormen en die zijn ploegmakkers bij de les houdt zodra het duel eenmaal begonnen is. “Dat klopt, maar dat had ik dit seizoen sowieso meer moeten doen nu we met zo’n jonge ploeg spelen. Het is echter meer. Ook buiten de lijnen wil ik het goede voorbeeld geven.”
Dit doet hij door deze week een van zijn ploeggenoten apart te nemen als die te laat verschijnt voor het ontbijt. Van Dijk geeft hem om disciplinaire redenen die avond al minder speeltijd, maar Molkarai knoopt toch nog een gesprek aan. “Even vertellen dat we allemaal scherp moeten zijn. Nu en het hele seizoen. Ook hij.”
Een kopie van De Groot wordt de aanvoerder van Hovocubo niet. “Jeroen was een heel goede captain. Binnen en buiten de lijnen, maar ik ga hem niet nadoen. Dat kan ook niet. Iedereen doet het op zij eigen manier.”
