Chris Bedankt!
Afgelopen donderdag ontving het bestuur van Hovocubo de mail die we wel zagen aankomen, maar waar we niet op hoopten. Door zijn aanstelling als vaste verslaggever van NOS langs de lijn wordt het voor Chris ondoenlijk om ons te blijven speakeren bij onze thuiswedstrijden. Heel jammer, maar zooo gegund.
Chris die bij Hovocubo zich ontwikkeld heeft tot een echte professional op zijn gebied, heeft bij Hovocubo alles meegemaakt wat de sport mooi maakt. Lief en leed heeft hij gedeeld, hoogte en dieptepunten meegemaakt.
In overleg met Chris hebben wij gevraagd of de mail waarin hij zijn afscheid aankondigde mochten publiceren. Dat was goed. Wij willen u deze niet onthouden, als ook het woordje wat voorzitter Paul Walkeuter in de volle Opgang en in bijzijn van de selectie van Hovocubo en de spelers van ‘t Knooppunt die hem lange tijd van dichtbij hebben meegemaakt, heeft gehouden.
Beste mensen,
Dus toch de mail die ik liever niet wilde versturen.
Jullie weten ongetwijfeld van de meest recente ontwikkelingen rondom NOS Langs de Lijn. Haast onwerkelijk om momenteel zaken mee te maken waarvan je letterlijk al droomt vanaf je twaalfde jaar.
Een nieuw avontuur is echt gestart. Ik zit definitief bij de vaste commentatoren voor Langs de Lijn. Ik heb een freelance contract en begin als ‘jongste bediende’, om maar mijn eigen woorden te gebruiken. Hetgeen betekent dat ik zo goed als ieder weekend een aanstelling heb. Helemaal te gek, natuurlijk. Maar het één en ander heeft ook andere gevolgen.
Ik heb AZ al eerder laten weten dat ik stop met de blindentribune en AZ Radio. Ik doe nog één afscheidswedstrijd, dat wordt een Europa League duel. Sowieso zou ik daar al minderen, vanwege thuis en Hovocubo.
Gezien mijn veranderde werksituatie moet ik mijn aandacht verdelen tussen gezin, school en de NOS.
Uiteraard kom ik graag bij onze mooie club. Maar ik kan vanaf heden niet meer de garantie geven dat ik iedere thuiswedstrijd kan speakeren. Jullie kunnen dus niet meer op me rekenen. En dat vind ik verdomd lastig om te moeten meedelen.
Ik ben afhankelijk van de aanstellingen vanuit Hilversum, doorgaans krijg ik die op maandag. Soms wordt er al vooruit gepland, maar dat gebeurt niet structureel.
Om zoveel mogelijk duidelijkheid te scheppen is het zaak dat jullie per heden op zoek gaan naar een nieuwe speaker. Zodat jullie de garantie hebben iedere thuiswedstrijd een speaker te hebben.
Uiteraard blijf ik wel bij Hovocubo betrokken. Ik speel een actieve rol in de totstandkoming van het jubileumboek. En wellicht komt het voor dat ik gezellig een potje kom kijken. Maar voor het speakeren kan ik geen garantie meer geven. En ik wil bijzonder graag dat jullie weten waar de club aan toe is. Duidelijkheid voor alles.
Daarmee neem ik geen afscheid van de club, maar wel afscheid van mijn vaste rol als speaker.
Hovo is ‘mijn club’ geworden. Sinds ik met Sander overkwam ben ik langzaam, maar zeker vergroeid met de club. En veel belangrijker nog, de mensen rondom de club. Ik heb bij Hovocubo zoveel mee mogen maken. Ik heb er legendarische avonden beleefd, ik heb er gehuild (bijvoorbeeld tijdens de herdenking van Quin en Josh), ben er diep ontroerd geweest (het afscheid van Every als speler), heb er de longen uit mijn lijf geschreeuwd (kampioenschap) en alles wat er tussenin ligt gevoeld. Trots familie, buren en vrienden meegenomen naar De Opgang. En iedere keer weer gezien wat een avondje Hovo met een leek doet. ALTIJD zeer enthousiaste en positieve reacties.
Maar belangrijker nog, ik ben er gegroeid als mens. Daar ben ik jullie allemaal zeer dankbaar voor. Eigenlijk heb ik daar de juiste woorden niet voor.
Morgen dus, voorlopig de laatste. Ironisch genoeg tijdens een wedstrijd tegen ’t Knooppunt. Want daar is waarop ik op dit moment sta. Maar vooral in het speakerhok waar het voor mij ooit is begonnen. In de hal waar ik, bloednerveus, voor het eerst een microfoon heb opgepakt. Aan de bar, waar ik ben gevraagd om te speakeren. Hier is het voor mij begonnen. Bij de club waar ik stiekem van ben gaan houden.
Ik heb er enorm veel zin in. En uiteraard gaat Hovocubo gewoon winnen van ’t Knooppunt…..het wordt sowieso een mooie pot.
Tot morgen,
Chris
Beste Chris,
Het zonnetje van Hovocubo in het zonnetje
We nemen geen afscheid, maar Hovocubo is trots op de mega transfer die Chris gemaakt heeft.
In goeie tijden, in moeilijker tijden maakt Chris het verschil voor ons. Gedreven als geen ander, altijd positief en goed voorbereid. Chris leeft zijn hobby als een echte prof en dit is niet onopgemerkt gebleven. Zijn werk bij AZ kon hij nog goed combineren. De prachtige stap naar professioneel verslaggever bij NOS Langs de Lijn is dan ook het vervullen van een droom.
Namens Hovocubo gun ik Chris dat van harte en luister ik met kippenvel naar zijn commentaren op de radio.
Helaas zal Chris dus niet meer met zekerheid beschikbaar zijn voor Hovocubo en kunnen wij een platform bieden aan een nieuw talent met een droom.
Chris succes met je stap van het hoogste amateurvoetbal naar de echte profs en ik hoop dat je zoals je het zelf aangeeft nog lang lid blijft van de familie en het Hovo virus blijft overdragen.
Bedankt voor alles wat je voor de club hebt betekent en wilt blijven betekenen!!!
Paul Walkeuter,
Voorzitter ZVV Hovocubo
Foto’s: Gerriefotografie.nl
