Dag 3
Gister stond de wedstrijd tegen KBN Kobarid op het programma. De Sloveens kampioen en tevens het organiserende team van dit toernooi was gebrand op een overwinning na hun nederlaag tegen Lokomotiv (uitslag: 1-6). Net als donderdag werd er wederom om iets voor half tien verzameld in de lobby van het hotel. Waar sommige tot kwart over negen uitslapen zijn er ook een aantal vroege vogels die om acht uur koffie drinken op het terras in de zon. Het plaatsje Nova Gorica grenst aan Italië wat bijdraagt aan de sterke maar goede koffie. Tineke Diaz is bijvoorbeeld één van die vroege vogels en naast haar functie als teammanager, secretaris en wat al niet meer start zij haar dag met het beheren van de website. Deze moet natuurlijk zo actueel mogelijk zijn! De statistieken over de website liet zij terecht met trots zien. Zo was de website zeer veel bekeken vanuit Spanje maar ook tweemaal uit Chisinau (Moldavië), China, en eigenlijk bijna alle landen in Europa.
Na het ontbijt zijn wij als spelersgroep onder leiding van Fysio Tim gaan joggen. De supporters besloten om een bezoek te brengen aan de hoofdstad van dit prachtige land, Ljubljana. Na de uitlooptraining is er snel gedoucht om de beelden van onze tegenstander te bekijken. Hieruit bleek zoals we tijdens hun eerste wedstrijd al zagen dat het een fysieke tegenstander is met een aantal vaste spelpatronen maar dat ze niet mogen worden bestempeld als een wonderploeg. Net als ons is dit geen full prof team dus de kansen zullen redelijk gelijkwaardig liggen. `Deze moet gewonnen worden` en `dat zijn jullie niet alleen aan jullie zelf maar ook aan de meegereisde supporters verplicht` waren de treffende woorden van trainer Sander van Dijk.
Na de beelden was het alweer tijd voor de lunch. Wij lunchen tegelijkertijd met de andere teams en hieruit bleek dat het team uit Oekraïne reeds gestart was met hun mentale oorlog (of ze kennen een andere manier van beschaving) door niet achter ons in de rij te sluiten maar snel alle kaas en vleeswaren voor onze neus weg te grissen. Dit schijnt bij deze oostblokkers overigens een normaal verschijnsel te zijn in all inclusive hotels. Vervolgens was het tijd om te rusten op de kamers. Hierbij raak je vrij snel verveeld maar het gaat uiteindelijk om een goed resultaat. Om half vijf waren de meeste spelers beneden en kwamen de supporters terug van hun dag naar Ljubljana. Het busje wat gereden werd door Johnny van sporthal en sportcafé de opgang was overigens een half uur eerder omdat Johnny ten eerste weet hoe het gaspedaal ingedrukt moet worden en ten tweede het busje met onder andere de familie Mol en Stracke onderweg een aantal plaspauzes had. Naar horen zeggen scheen er op het centrale plein in Ljubljana een speciale wijnproeverij te zijn geweest.
Nadat de spelers hun sportmaaltijd genuttigd hadden was het tijd om naar de sporthal te gaan. Wederom kozen wij voor een wandeling in plaats van het luxe vervoer. Aangekomen in de sporthal was de wedstrijd tussen Inter Movistar en Lokomotiv bezig. Een spijkerhard duel tussen twee topploegen die uiteindelijk met 5-2 gewonnen werd door de Madrilenen. Naast de fantastische combinaties van de Spaanse ploeg was ook de discipline van de Oekraïners bijzonder om te zien.
Nul emotie, direct staan in de organisatie en niet juichen na een goal maar direct door wisselen.
Na de eerste helft kwamen wij in de kleedkamer waar materiaalman Tommy Huyser de kleding had opgehangen. Tommy gaat net als een aantal andere zijn achtste seizoen in bij Hovocubo en doet dit dus al jaren vol overgave. Binnen onze spelersgroep is hij een van de vaste gangmakers die altijd in is voor een grap en voor ons van veel waarde is! Tijdens de warming up begonnen de tribunes al aardig vol te stromen en was naast het fanatieke thuispubliek ook het Hovo publiek goed te horen. Na het eerste fluitsignaal kwam het uit dat het een fysiek sterke tegenstander was waarbij de wedstrijd redelijk in evenwicht was hoewel wij de beste kansen hadden. Dit resulteerde in de laatste minuut in een wereldgoal van `goudhaantje` Youssef.
De stemming in de rust was goed en vol vertrouwen werd begonnen aan de tweede helft. Ook door de snelle gelijkmaker lieten wij ons niet van de wijs brengen en werden er voldoende mogelijkheden gecreëerd. Helaas ontbrak het vandaag aan het echte `killen`. Uiteindelijk krijg je dan de deksel op je neus en maken zij 2-1. Dat zij vervolgens uitlopen tot 4-1 omdat wij met meevoetballende keeper iets proberen te forceren is mooi voor de statistieken en hun thuispubliek. Graag hadden wij ons publiek meer gegeven, die twee wedstrijden als een waar `front` achter ons stonden. Na het eindsignaal was de stemming bedrukt, er had immers veel meer ingezeten. De woorden van Sander waren daarbij de juiste, `kop omhoog en rechte rug`. Helaas betekende dit voor ons de uitschakeling in een waanzinnig voetbalsprookje die vorige jaar begon met de landstitel. Het applaus van ons publiek maakte daarbij veel goed wat de uitschakeling niet definitief maar tot een voorlopige maakt..
De “Twaalde”-man
