Hovocubo raakt zijn ’etter’ kwijt

Bron: Noord Hollands Dagblad

Dennis Selbach houdt het na 14 jaar voor gezien * ‘Ik speel nog twee duels’

Vincent Schot

Hoorn * Na veer­tien jaar ere­di­vi­sie houdt Den­nis Sel­bach (30) het voor ge­zien. Een te­gen­strib­be­len­de knie én weg­eb­ben­de wil om al­tijd maar al­les in dienst te stel­len van zijn sport ma­ken dat de Ho­vo­cu­baan zijn zaal­voet­bal­schoe­nen op­bergt. De vraag is al­leen wan­neer de Hoor­naar dit doet: van­avond of maan­dag?

Dennis Selbach (rechts) verspert Zakaria Amrani van FC Marlène de weg. ARCHIEFFOTO

Sel­bach heeft zijn mo­ment van af­zwaai­en zelf in de hand. Wint hij van­avond met zijn ploeg van FC Eind­ho­ven dan wacht op twee­de pink­ster­dag een be­slis­sings­du­el om de ti­tel met ’t Knoop­punt. Lukt dit niet, dan zit zijn car­riè­re erop. Bij de spe­ler zelf be­staat er geen spoor­tje twij­fel over de af­loop van dit sce­na­rio: ,,Ik speel nog twee du­els!’’

Op zijn zes­tien­de al de­bu­teert Sel­bach op het hoog­ste ni­veau. Vijf sei­zoe­nen speelt hij in het shirt van Veer­huys, waar hij het tot jeugd­in­ter­na­ti­o­nal schopt. Daar­na ver­kast hij naar FC Mar­lè­ne. ,,Die club vroeg mij een jaar eer­der al, maar ik wil­de mijn kan­sen bij Jong Oran­je toen niet ver­spe­len. Toen ik de stap een­maal maak­te, won­nen we di­rect de ti­tel, be­ker én de Su­per­cup.’’

Ook in Heer­hugo­waard blijft Sel­bach vijf jaar. Bij te­rug­keer in ei­gen stad kiest hij voor Ho­vo­cu­bo. ,,Toen ik be­gon met zaal­voet­bal wil­de ik twee din­gen be­rei­ken: de lands­ti­tel win­nen én Oran­je ha­len. Wist ik veel dat ik dat als jo­chie van 21 al be­reikt zou heb­ben? Maar toen ik eer­der bij Veer­huys al met trai­ner San­der van Dijk werk­te, zei ik hem al eens dat ik er­van droom­de om in Hoorn lands­kam­pi­oen te wor­den. Dat luk­te, ook weer di­rect na mijn over­stap.’’

Dat hij met Ho­vo­cu­bo zijn twee­de ti­tel wint, was voor de zaal­voet­bal­ler zelf geen ze­ker­heid. Hij twij­felt zelfs lang of hij er wel in ac­tie komt. ,,Ik ben in to­taal drie keer ge­o­pe­reerd aan mijn knie. In die pe­ri­o­de had ik er ook veel last van. Zo­veel zelfs dat ik niet wist of ik er nog mee kon voet­bal­len. Toen heb ik een in­jec­tie ge­kre­gen, waar­door ik het nog vier jaar uit heb ge­hou­den.’’

In­mid­dels zorgt het be­scha­dig­de kraak­been in zijn ge­wricht er op­nieuw voor dat pijn­vrij voet­bal­len er niet meer bij is. Het maak­te zijn be­sluit een­vou­di­ger. ,,Maar het komt ook door al­les er om­heen. Veer­tien jaar lang al draait al­les om voet­bal. Dat vraagt veel van je om­ge­ving. Dat heb ik er niet meer voor over.’’

En dus ver­liest Ho­vo­cu­bo niet al­leen het laat­ste Hoorn­se ge­zicht van de hoofd­macht, maar ook zijn ‘et­ter­tje’. Ge­vraagd naar het ge­mis voor de club met zijn ver­trek blijkt de per­soon Sel­bach de voet­bal­ler Sel­bach im­mers uit­ste­kend te kun­nen om­schrij­ven. ,,Ik ben niet ie­mand van de pas­seer­be­we­gin­gen in de klei­ne ruim­te. Ben een team­spe­ler, een ver­leng­stuk van de coach in het veld, bloed­fa­na­tiek én – in de goe­de zin van het woord – een et­ter­tje.’’

Het zijn ei­gen­schap­pen die ma­ken dat Sel­bach dit sei­zoen veel men­sen het on­ge­lijk be­wees. Na­dat er veel ‘gro­te na­men’ wer­den aan­ge­trok­ken, za­gen zij hem al ’van de bank af val­len’. ,,Dat zal ne­gen­tig pro­cent van de men­sen ge­dacht heb­ben. Zelf had ik dat ook wel door. Dus stond ik al in juni op het veld om top­fit aan het sei­zoen te be­gin­nen. Ik zou la­ten zien dat ik in de ba­sis hoor.’’

Sel­bach slaagt hier­in en is op­nieuw van waar­de voor zijn ploeg. Hij is er ze­ker van dit nog twee keer te mo­gen doen. Een kam­pi­oen­schap zou zijn tas met her­in­ne­rin­gen nog vol­ler ma­ken. ,,Na­tuur­lijk sprin­gen die twee ti­tels er­uit, maar ook de trips met Oran­je naar Chi­na en Bra­zi­lië, het duel met FC Mar­lè­ne in Por­tu­gal te­gen Ben­fi­ca en het Eu­ro­pe­se avon­tuur met Ho­vo­cu­bo.’’

meer nieuws