PeDe keert even terug voor de ‘oude garde’
Ik mocht op 18 december jl., van Tineke Diaz het mooie jubileumboek van Hovo ontvangen. En toen ik ging lezen kreeg ik weer kippenvel van de mooie herinneringen die naar boven kwamen.
Tijdens de opening van de Vredehof was er een demonstratiewedstrijd tussen Hovo en Schagha’66. Dat was mijn eerste kennismaking. Later ben ik ook mee geweest naar Groningen waar Hovo voor het eerst Nederlands kampioen werd. Eerste kerstdag was voor ons altijd een dagje Vredehof. Die mooie kerst toernooien.
Ik ben ooit begonnen in het eerste juniorenteam dat Hovo kreeg. Via een selectietraining mocht ik op doel. Onder 
leiding van Peter Tol als coach. Iedere zaterdagochtend om 10.00 uur trainen in de Vredehof. En dan daarna blijven staan om om 11.00 uur mee te trainen met het eerste en tweede.
En dat was een feest. Kruipend op mijn knieën achter de bal aan want je werd helemaal gek getikt… In de competitie was het altijd een strijd met de junioren van Placom en Hollandia. Placom met Peter Vissie, Peter de Wit op doel, de mannen van Bouwhuis. Mooie wedstrijden. En aan het eind van het seizoen een toernooi om de Joop Voogel beker.
Mijn debuut in het eerste vergeet ik ook nooit. Op maandag moesten we voetballen in Medemblik. En daar was Jan Kluun na de wedstrijd. Hij kwam vertellen dat Gerrit Visser en ik die vrijdag met het eerste moesten meedoen. In de Vredehof tegen FC Rolff. Vooraf koffiedrinken bij Martien de Boer. Cees mol, mijn grote held en voorbeeld, was geblesseerd en die avond coach. We wonnen met 2-1 dacht ik.
Spelers als John Verberne, Cees kok, Michel Lieshout, Peter Vissie, Frans Keizer, Job Dragtsma, Henny Caspers en Martien de boer. Jan kluun als coach. Herman van der Vuurst als grensrechter. En Rob van der Vuurst die alles regelde rondom het team. Wat een wereldteam samen.
Iedere vrijdag dat we moesten spelen in de Vredehof was het volle bak.
Vader en moeder Tol die altijd vooraan zaten op de tribune, Marijke Majoor, de gebroeders Veld, Vader Kok, vader Lieshout. Mijn eigen vader achter het raam beneden. Ik zal ze nooit vergeten. Dat waren echte supporters.
En ook ik had een lotto wijk. De Risdam en de grote waal. Ik ken nog wel wat namen uit mijn wijkkie. Allard Eshuis, Cees en Ina Mol, de familie Klerk en in de grote waal Klaas van Beek. De schilder met zijn eeuwige zakdoek die nog bij zijn moeder woonde. En dan op donderdagavond je enveloppe met formulieren en geld inleveren bij Nico Mantel in de Calypsobar. Met Ben en Truus achter de bar. Truus met haar, volgens Mantel, altijd te karig belegde tosti’s. Een bekende uitspraak van Mantel was: Truus, doe de ventilator effe uit anders ben ik mijn kaas kwijt….
De wedstrijden om het Nederlands kampioenschap tegen makelaardij de Klomp, voor de beker tegen Ceverbo en de Benelux beker tegen Rebels Boorsem zal ik ook nooit vergeten.
Overstappen naar een andere club heb ik nooit overwogen. Een echte Hovocubaan ben je voor het leven.
Ik zal het boek met die mooie verhalen en herinneringen koesteren.
Groetjes
PeDe
NB. PeDe staat niet alleen bekend om zijn sportieve kwaliteiten bij Hovocubo, maar ook om zijn redactionele
bijdrages in de ‘Hovocubaan’ van de jaren tachtig en negentig (red)
Het boek is nog steeds verkrijgbaar voor €20,- Stuur een mail naar info@hovocubo.nl
