El Classico mini
Onze mannen van de D1 hebben al veel hele leuke wedstrijden gespeeld. Tot op heden heeft het alleen nog geen punten mogen opleveren en dat is jammer want dat verdienen deze mannen echt. Ook vandaag stonden de mannen weer voor een zeer lastige opgave. Veerhuys D2 is niet zomaar een tegenstander, deze ploeg behaalde zelfs winst op de eigen D1! De strijd om het kampioenschap was daardoor weer open. Er stond dus voor beide teams wat op het spel in El Clasico mini, voor Veerhuys kans blijven houden op de titel en voor Hovo het behalen van de eerste punten. Vandaag waren wij helaas niet helemaal compleet, Joey was ziek (hopelijk is hij snel weer beter, beterschap!) en kon dus helaas niet meedoen. De laatste wedstrijden hebben wij laten zien dat door goed in te zakken bij balbezit van de tegenstander en in balbezit te durven voetballen, wij heel goed mee kunnen. Telkens was het het laatste deel van de wedstrijd waar het werd weggegeven. Dus voor de wedstrijd weer de vaste afspraken doorgenomen en met name het blijven vasthouden van die afspraak, ook in het laatste deel van de wedstrijd of als het even niet mee zit.
Dan de wedstrijd. Veerhuys mocht aftrappen en Hovo bleef gegroepeerd op eigen helft om de tegenstander te laten komen. Veerhuys wilde door de bal achterin rond te spelen onze mannen naar voren lokken en dan te profiteren van de ruimtes die zouden ontstaan. Hovo liet zich niet uit de tent lokken en bleeft rustig afwachten waardoor Veerhuys toch moest proberen om zelf de oplossingen te zoeken, dit bleek toch niet even makkelijk. Hovo bleef geduldig en kon regelmatig voetballend onder de druk vandaan komen maar dit leverde helaas geen (grote) kansen op. Miles, Robin, Mees, Dave en Jimmy kwamen allemaal in de buurt van de goal maar hadden net niet het geluk dat de bal lekker kwam te liggen of de schoten waren net even te zacht of niet nauwkeurig genoeg. Veerhuys wist daarintegen wel de nodige kansen te creëren maar dan was daar altijd nog Ricardo, Ferry, Dave of Damian als slot op de deur. Als het Veerhuys dan eindelijk dacht te kunnen scoren was daar telkens weer een hand of voet van Damian. De rust werd dan ook met 0-0 bereikt. In de rust nog maar weer aangegeven vooral op de zelfde manier te blijven spelen, ook als wij onverhoopt een goal tegen zouden krijgen. Het enige wat wij meer wilde zien was rust en durf in balbezit. Dit werd heel erg goed opgepakt door de mannen. Het spelbeeld in de tweede helft was ongewijzigd, een goed compact Hovo tegen een aandringend Veerhuys. Naar mate de goal uitbleef werd de frustratie groter bij Veerhuys. Blijft toch altijd weer jammer om te zien hoe kinderen van deze leeftijd de frustratie botvieren op scheidsrechter en tegenstander, dit alles in de hand gewerkt doorde coach die wat dat betreft niet het juiste voorbeeld gaf. Onze mannen lieten zich hierdoor gelukkig niet van de wijs brengen en bleven heerlijk ballen. Doordat Veerhuys steeds onnauwkeuriger werd kwam er voor ons meer ruimte en konden Brandon, Miles en Robin bijna profiteren maar helaas wisten zij het net niet te vinden. Aan de andere kant kreeg Veerhuys ook weer zijn kansen en telkens was daar weer Damian en als die dan toch gepasseerd werd was het Robin die met gevaar voor eigen leven de bal van de lijn haalde. Hoe langer de goal uitbleef hoe meer onze jongens in een stuntje begonnen te geloven en Veerhuys steeds minder.
Er kwamen steeds meer duels over het hele veld en die duels werden regelmatig in ons voordeel beslist. Zou het dan eindelijk gaan gebeuren, het eerste punt? Met nog een kleine 3 minuten op de klok was het Veerhuys die een aanval opzette, echter werd de bal door het midden gespeeld en daar stond Miles die kon onderscheppen en deze schoot direct prima in de korte hoek 0-1 HOVO!!! De sensatie was compleet, de toeschouwers op de tribune (hoofdzakelijk weer Hovo supporters) werden compleet gek. Ook Rene was even zoek maar werd uiteindelijk al juichend tussen de spelers op het veld teruggevonden. Zou het dan echt gaan gebeuren??? Toen er uiteindelijk afgetrapt kon worden was er weer een minuutje verstreken en dus nog 2 te gaan…. Nu was het voor Veerhuys dus erop of eronder en de druk werd vol opgevoerd. Helaas werd de druk onze mannen uiteindelijk toch even te veel en maakte Veerhuys met een harde knal alsnog gelijk. Nu nog 1 minuut te spelen en klok stil, afwachten dus hoe lang de scheids door laat spelen. Deze minuut leverde uiteindelijk geen treffers meer op waardoor de wedstrijd eindigde in een zeer verdiende 1-1. Onze jongens hebben laten zien dat zij weer gegroeid zijn en gewoon heel goed een TEAMPRESTATIE kunnen leveren. Jongenshet was weer een genot om naar te kijken, zoveel strijd, passie en dan dus dat dikverdiende 1e punt. Ook wil ik de aanwezige supporters bedanken, ook deze mensen leven allemaal zo met jullie mee en steunen jullie altijd. Ook dat is een compliment waard. BEDANKT voor de support, wij kunnen met zijn allen trots zijn op deze mannen.
