Twee keer twintig minuten was niet genoeg om tot een winnaar te komen. Dat er toen een 3-3 stand op het scorebord stond, daar mocht vooral Hovocubo niet over mopperen. De ploeg die zeven dagen eerder op vreemde bodem nog afgetekend met 2-7 won, keek nu in eigen huis met nog 9.35 minuten op de klok tegen een achterstand aan van twee treffers: 1-3.

FC Marlène bouwde de buffer van twee op voor rust. De ploeg van de afzwaaiende trainer Anand Jagdewsing speelde als altijd gedisciplineerd verdedigend om er op de counter vlijmscherp uit te komen. Via treffers van Jabir Hoessein – geholpen door de uitkomende doelman Dave Stet, die over de bal heen maaide – en Nabil Akaazoun resulteerde dit strijdplan in een 0-2 voorsprong.

Hovocubo wist er voor rust niet veel tegenover te stellen. Het had moeite om een gaatje te vinden in de blauwe muur. En vond het dat wel, dan hadden de Heerhugowaarders op tijd een mannetje terug om de bal uit de lege doelmond weg te rammen, geluk dat er naast werd geschoten of een geweldige keeper in Peter Rozenbeek. Toch moest ook hij in de eerste twintig minuten capituleren. Nota bene nadat de goalie de bal losliet scoorde Karim Mossaoui van dichtbij de 1-2.

,,In de rust ben ik echt tekeer gegaan’’, vertelde Van Dijk na afloop. ,,Of ze nou eens zouden opstaan als mannen en zouden doen wat we hadden afgesproken. In de tweede helft ging ook zeker niet alles goed, maar ben ik er wel trots op we tegen een vooral goed verdedigend FC Marlène zijn teruggekomen van een achterstand van twee treffers. En vanavond is maar weer eens bewezen dat finales vaak niet de beste wedstrijden zijn, maar wel de mooiste.’’

Daar zag het kort na rust niet naar uit. Toen was het opnieuw FC Marlène dat scoorde en daarmee leek die ploeg hard op weg naar een derde en beslissende wedstrijd. De 1-3 van Issy Hamdaoui bleef dus staan tot er nog 9.35 op de klok stond, maar na de 2-3 van Yoshua St. Juste leken de bezoekers die stand alsnog over de streep te trekken. Hovocubo drong een paar keer gevaarlijk aan, maar kreeg de bal er niet in. Bovendien bood het aanvallende spel FC Marlène nog een aantal goede kansen om de regerend landskampioen de knock-out toe te dienen. Pas toen de laatste minuut al liep, trok Hovocubo de stand gelijk. Van dichtbij was het Mats Velseboer die in overtal de 3-3 maakte.

Het betekende dat er twee keer vijf minuten verlenging bij kwam. Daarmee waren de grofweg duizend supporters de grote winnaar. Zij kregen immers nog extra speeltijd voorgeschoteld die de toch al uiterst spannende tweede helft deed verbleken. De eerste vijf minuten stonden bol van het aanvallende vuurwerk. Helaas werden deze ook ontsiert door een opstootje, aangewakkerd door Kevin Tromp van Hovocubo en Mo Attaibi van FC Marlène. Toen de banken leegliepen en ook een aantal supporters het veld opkwam leek de vlam in de pan te slaan, maar uiteindelijk liep het af met een sisser én twee gele kaarten.

Het tweede deel van de verlenging leek zonder score te blijven, maar opnieuw sloeg Velseboer toe in de laatste minuut. Met nog 35 seconden op de klok schoot de international de winnende 4-3 op het bord. Het betekende de zesde landstitel voor Hovocubo.

Sport 10/11: Het westen domineert het zaalvoetbal

,,Het liefst heb je natuurlijk een landelijke spreiding van het aantal clubs op het hoogste niveau’’, zegt Ron Kauwen, hoofd competitiezaken van de KNVB. Dat FC Eindhoven, Hovocubo, Futsal Apeldoorn en FC Marlène zich dit jaar plaatsten voor de play-offs stemde hem dan ook tevreden. ,,En uiteindelijk moeten de twee beste teams in de finale staan.’’

Toch is er van die gewenste spreiding momenteel geen sprake. Maar liefst zes van de twaalf clubs op het hoogste niveau kwamen dit jaar uit Noord-Holland. En aangezien op het bondsbureau in Zeist het Rotterdamse TPP/Feyenoord Futsal ook tot het westen wordt gerekend, komt zelfs meer dan de helft van de clubs uit hetzelfde deel van het land.

Voor Zeemacht bleek spelen op het hoogste niveau dit seizoen nog even te hoog gegrepen. De Helderse nieuwkomer daalt direct na de promotie weer af naar de eerste divisie. Toch neemt het aantal Noord-Hollandse clubs niet af. Het Hoornse Veerhuis keert als kampioen van de eerste divisie immers terug in de eredivisie en White Stones uit Egmond verdedigt het lidmaatschap op deze klasse in de laatste ronde van de play-offs tegen Texel’94, ook al een provinciegenoot.

,,Tot een aantal jaar geleden leverde ieder district zijn beste clubs voor de eerste en de eredivisie. Daarin zat altijd een verschil in niveau, en dat zag je terug in de uitslagen. Dus hebben we op een gegeven moment gezegd dat de beste clubs in de twee hoogste klassen moesten spelen. Dat dit nu vooral teams uit het westen zijn, is dan maar zo’’, vervolgt Kauwen.

Waarom dit zo is, kan hij wel verklaren. ,,Deze jongens’’, zegt hij terwijl hij naar het veld wijst, waar de finalisten zich klaarmaken voor hun tweede van maximaal drie duels, ,,hebben het zaalvoetbal in hun DNA zitten. Dat komt omdat ze het van jongs af aan al doen. Het zaalvoetbal is natuurlijk ook ooit begonnen in Den Helder, de clubs hier zijn goed georganiseerd en ze hebben met hun jeugdteams altijd gespeeld in de bondscompetities. Dat is elders in het land allemaal niet of minder het geval.’’

Terwijl Kauwen zijn verhaal doet, lopen de tribunes van De Opgang vol. Het duurt nog zeker anderhalf uur voordat het beginsignaal klinkt, maar nu al kan er bijna niemand meer bij. In totaal loopt de teller op tot ruim duizend toeschouwers. ,,Het zegt iets over de beleving in dit deel van Nederland’’, zegt de bondsman goedkeurend.

Dat het een burenruzie is, helpt daar natuurlijk bij. Maar die beleving is niet meer alleen voorbehouden aan clubs uit deze regio. ,,Dit jaar werden de bekerfinales gespeeld in Rotterdam en daarin stonden teams uit verschillende delen van het land. We hadden 1700 man binnen. Het zaalvoetbal is overal in opkomst.’’

Het is ook het geval bij betaald voetbalorganisaties, gaat hij door. ,,Clubs als Ajax, FC Utrecht en Heerenveen gaan met hun jeugdteams de zaal in. Natuurlijk draait het daar vooral om veldvoetbal, maar vergis je niet: van de twaalf kinderen in zo’n jeugdteam halen er uiteindelijk maar twee het betaald voetbal. De rest is straks wel bekend met zaalvoetbal. Daardoor gaat de sport nog meer een vlucht nemen.’’

Tot die tijd maken ze zich bij de bond geen zorgen. Kauwen noemt het district Zuid II als zorgenkindje, maar dat er elders in het land op erbarmelijk niveau wordt gezaalvoetbald is zeker niet het geval. ,,ZVG bijvoorbeeld is een club waar zich een goede organisatie vormt. Die ploeg komt uit in de eerste divisie en speelt komend jaar met de vrouwen op het hoogste niveau. In de eerste divisie spelen ook veel clubs uit het oosten van het land. Die slagen er nu nog net niet in de stap omhoog te maken.’’