In den beginne…..1966
Fragment uit de NHD (jaar 1967, geen exacte datum):
Den Helder – Het zaterdag gehouden tornooi van de Helderse Zaal Voetbal Organisatie is gewonnen door Hovocubo uit Hoorn. De ploeg uit de Coenstad kwam daardoor in het bezit van de “Sportvriendenbeker”, waarom voortaan jaarlijks wordt gespeeld. Hovocubo versloeg in de finale Oranje Wit (zonder Van de Herik), een luchtmachtploeg, met 2-0. In de hoofdklasse van de HZVO-competitie staat Oranje Wit op de eerste plaats en Hovocubo tweede.
De vertelling:
Voor ons begon het in 1966. Het kwam eigenlijk door Veg Hakhoff. Een aantal besloten bij de volleybalclub van HSV Sport weg te gaan. Toen richtte Ton Blok met Jan Drijver en nog wat van die jongens HOVOCUBO op. Intentie was toen om te volleyballen. Er moest natuurlijk een nieuwe naam komen en ze waren natuurlijk al ballorig omdat ze bij die vereniging weg moesten, dus het werd Uit Ballorigheid Opgericht. Ton Blok had dat bedacht. De HOornsche VOlleybal Club Uit Ballorigheid Opgericht. Geweldige naam!
Veg Hakhoff die kwam in Den Helder en die zag dat spelletje (voetballen in de zaal), en die dacht dat ze dat ook zouden kunnen en dat in de lange winters wel goed zou zijn om in conditie te blijven (Hoorn had toen nog geen sportzaal). Want het was meneer Stuiver, een grote sportanimator in Den Helder, die daar al sinds 1963 mee bezig was. De heer Stuiver heeft voor ons in Den Helder het spelletje uitgevonden, wellicht opgepikt van de Mariniers. Die man die had al drie jaar een competitie daar neergezet. Dat was de HZVO (Helderse Zaal Voetbal Organisatie). We speelden eerst in de Sportlaanhal en later in de Zeemachthal. Clubs met wie we toen speelden dat waren de Seahawks, Atlas, Zeemacht, Watervogels, Oranje Wit , Scagha, Marmag en nog een paar. We speelden dus een onderlinge competitie onder de HZVO. De KNVB kreeg toen door dat het spelletje snel groeide en die dachten dat ze daar wel een graantje van konden meepikken, dus die hebben de hele competitie overgenomen. Al heel snel in 1967 kwamen er meer ploegen in Nederland. In de jaren zestig speelden we door het hele land demonstratiewedstrijden, altijd met en tegen Scagha. Dan gingen we met de bus erheen. Dat deden we om het spelletje te promoten.
De spelregels waren toen heel anders. Je mocht toen niet door de cirkel spelen als je in de cirkel kwam kreeg je een penalty tegen en dat soort dingen. Een beetje handbalachtig. En we speelden met een mannetje meer, het was eigenlijk nog moeilijker. Maar dat is in de loop der jaren allemaal sterk veranderd.
In het begin stond Hovocubo ook stijf onderaan. Want het waren natuurlijk allemaal volleyballers en die konden voor geen meter voetballen. Al na vijf wedstrijden hebben ze ons erbij gehaald. Van Hollandia en van Sport. Wim de Best, Leo Peetoom, Nico Mantel, Robbie Mantel, Henk Horst, Henk Blasweiler later kwam Aad Broerse erbij Paul Kaiser, geweldige voetballer. Broerse mocht niet eens meedoen, want je moest 18 zijn maar we hebben een beetje gelogen over zijn leeftijd. Toen begonnen we te draaien. We bleven erin en het jaar erop werden we kampioen. Toen werd het echt serieus. Gerda en de zus van Wim de Best hebben op lappendag rode letters op de witte shirts genaaid. Het was een klus om al die letters erop te krijgen maar het waren prachtige shirts. En later kwam de witte H op de rode shirts. Overal waar we kwamen wisten ze dat we Hovocubo waren.
In 1968 werden wij kampioen van de competitie en wij moesten van de KNVB tegen Wissen Boys uit Brabant spelen voor een soort Nederlandse Titel. We moesten spelen in Den Helder, maar Wissen Boys kwam niet opdagen. Scagha ’66 was tweede geworden die competitie en die woonden natuurlijk vlak bij dus die jongens werden opgetrommeld om tegen ons te spelen. Wij hadden echter een off day die dag en toen verloren we 5-3, daar waren we niet blij mee. Werd Scagha ‘66 de eerste Nederlands kampioen.
We trainden in een klein zaaltje achter de Vest, waar nu de drumband zit. We hadden in de sporthal altijd volle bak. Als we op woensdag moesten en er waren ook Europa cup wedstrijden, dan hoefden wij niet te spelen, want dan was er niet zo veel volk. Dan lieten ze ons op een andere dag voetballen. Het was een mooie tijd, we hebben verschrikkelijk gelachen. Met die auto’s iedere keer heen naar Den Helder. We hebben nog eens een kleine FIAT die op een brug (zo´n rood/witte brug) stond en niet terug wilde opgetild en naast de brug gezet haha.. zal ik nooit vergeten. We gingen in de snoek van Piet de Best, schitterende auto!! In 1970 kwam de sporthal in Hoorn (De Vredehof), toen hoefden we niet meer heen en weer te reizen.
Verteld door El Presidente.
