KAMPIOENUUUUHHHHHH OLE OLE OLE
IN 40 MINUTEN 20 JAAR OUDER
SPANNING TOT HET EIND
VOLLE TRIBUNE
Het zijn zo maar wat kreten die door mijn hoofd schieten bij het schrijven van dit verslag. Eindelijk was de dag aangebroken, vrijdag 5 april 2013, de dag dat Hovocubo D1 het kampioenschap in de voorjaarscompetitie kon binnen halen. Hiervoor moest wel eerst afgerekend worden met de enige overgebleven concurrent, Veerhuys D3. Vooraf heel veel aandacht gegeven aan deze wedstrijd d.m.v. Facebook, Twitter, de Hovocubo site en natuurlijk gewoon van mond tot mond. Dit alles resulteerde in een volle tribune, toeters, trommel en dus een FANTASTISCHE sfeer. Het verhaal van deze wedstrijd is eigenlijk niet te beschrijven, maar ik zal het toch proberen. Iedereen was gespannen want het moest nu toch gebeuren. Rene en ondergetekende probeerde de mannen op het hart te drukken dat ze vooral “gewoon” moesten gaan voetballen en dat dan kwaliteit de doorslag zou gaan geven. De warming up zag er goed uit ontspannen en geconcentreerd, hieruit konden wij opmaken dat het met de spanning wel goed zat. Het werd een zeer enerverend potje zaalvoetbal. Hovo begon scherp en kreeg al direct goede kansen, het duurde dan ook niet lang voor de 0-1 viel. Robin stuurde Miles weg en die schoot perfect binnen, een prima begin dus. Het bleef natuurlijk wel uitkijken want ook bij Veerhuys lopen gewoon hele goede voetballers en dat je dan kansen weggeeft is logisch. Een hele grote kans kreeg Veerhuys dan ook al snel, een speler werd door onze mannen over het hoofd gezien en deze stond in 1 keer oog in oog met Damian. Damian kwam prima zijn doel uit, de speler van Veerhuys haalde uit en Damian redde op katachtige wijze. Dit gaf de hele ploeg een enorme boost en iets onoverwinnelijks. De druk werd opgevoerd en hier wist Veerhuys niet zo goed raad mee. Mees was scherp op een crosspass, onderschepte deze en was direct weg. Mees bleef ijzig koel en schoot de 0-2 binnen, hoe lekker was dat. De Hovo aanhang op de tribune kon weer juichen. Na de rust was het eigenlijk hetzelfde verhaal, Hovo was de bovenliggende partij. Het was natuurlijk wel zaak om snel de derde goal te maken en niet net als in de vorige wedstrijd Veerhuys weer terug te laten komen. In het verloop van de eerste helft kreeg Hovo nog voldoende kansen om de score op te voeren maar het bleef bij 0-2. Twee minuten na rust was het wel weer raak. Miles werd gelanceerd, Miles schoot hard op de keeper en was zelf attent op de rebound, 0-3 met nog 18 minuten te gaan…….. En wat er toen allemaal gebeurde is bijna niet te beschrijven. Hovo was volledig de draad kwijt en Veerhuys was duidelijk te bovenliggende partij. Binnen een paar minuten gaven wij de voorsprong weg en was de stand gelijk. Ferry haalde nog een bal van de lijn, Veerhuys was los zo leek het. Maar dan komt toch de veerkracht van onze toppers naar boven. Hovo was niet van plan om deze avond te laten bederven en ging weer duels winnen. Dave, en Ferry stelde orde op zaken achterin en Hovo kreeg weer wat grip op de wedstrijd. Met nog twee minuten te gaan was het toch Veerhuys dat de winnende goal leek te gaan scoren. De kleine snelle en behendige spits van Veerhuys ging alleen p Damian af, Damian verkleinde goed zijn doel en dreef zijn tegenstander naar de zijkant. Hier dacht deze Damian te dollen maar Damian plukte de bal van zijn schoen. De omschakeling van Ferry was werkelijk top, hij kreeg de bal mee en nu was het 1 tegen 1 aan de andere kant. Waar de spits van Veerhuys het niet wist af te maken deed Ferry dat wel!!!! Met nog 1 minuut en 22 seconden op de klok was het feest compleet. Alle spelers waren door het dolle heen op de tribune was een waas volksfeest losgebarsten. Toeters, trommels, huilende moeders er gebeurde van alles. Hovo gaf dit natuurlijk niet nog een keer weg een het kampioenschap was een feit!!!! Het publiek werd bedankt en in de kleedkamer werd een feestje gebouwd. Champagne vloeide rijkelijk en ondergetekende haalde een nat pak! In de kleedkamer kregen de mannen van Tineke een mooie oorkonde (top geregeld erg bedankt!) en Rene had voor iedereen een mooie trofee (ook toppie Rene). Volgende week de laatste wedstrijd en dan zit dit fantastische seizoen erop, wat hebben wij van jullie genoten. Jullie teamgeest, ontwikkeling en enthousiasme is werkelijk heerlijk om te zien. Hoe groot de teamgeest is bleek vandaag. Niet iedereen kreeg evenveel speeltijd maar daar maakte niemand en probleem van, er was namelijk 1 gezamenlijk doel HET KAMPIOENSCHAP. Dit is echt een compliment waard. Namens Rene en mijzelf wil ik Ricardo te Slaa, Brandon Blokdijk, Jimmy Wiersma, Dave Schotten, Miles Leeuw, Joey van Dijk, Robin Kist, Ferry Broers, Mees Koehoorn en Damian Gooyers en natuurlijk alle ouders bedanken voor dit mooie seizoen.
Arie
