Marghadi terug als voetballer
Khadija Marghadi kan zich weer de Louis Suarez onder de vrouwen voelen. FOTO MARC MOUSSAULT
Bron: Noord Hollands Dagblad
Van onze verslaggever
In haar debuutwedstrijd voor zaalvoetbaleredivisionist Hovocubo scoren. Én geel pakken. ,,Dat is typisch weer iets voor mij”, zegt Khadija Marghadi (29) uit Schagerbrug. Ze is allang blij dat het, twee jaar na een rigoureus besluit, zover is gekomen.
Destijds stond ze als veldspeler van Winkel namelijk aan de poort van het voetballerskerkhof. In februari 2014 viel ze tegen vv Maarssen voor de zoveelste keer geblesseerd uit. Ze was klaar met de jarenlange strijd tegen haar fysiek. En kondigde aan nooit meer binnen de lijnen terug te keren.
Elke maandagmorgen weer haalden collega’s hun enerverende voetbalweekend aan. En dat knaagde. De voetballer Marghadi draaide zich om in haar graf. Afgelopen zomer volgde de wederopstanding. Ze kreeg een kans bij de selectie van Hovocubo, waar ze direct een stoomcursus ‘omgaan met Khadija’ uitdeelde.
Want dat ze met Hovo voor de landstitel wilde gaan, dat stond voor haar vast. Ook al was de doelstelling tot dan toe om play-offs te behalen. Aan trainer Rudy Monden meldde Marghadi dat ze alleen was gekomen voor een plek in het eerste. Zelfs al was haar conditie in die twee jaar stilzitten naar het nulpunt gedaald.
De coach met Amsterdams temperament kon dat wel hebben. Ze praatten veel, hielden de progressie goed in de gaten. Toch was het schrikken toen Monden begin november aan Marghadi vroeg of ze met het tweede meewilde. Het zou haar debuut voor Hovocubo worden. En de ooit zo onberispelijke doelpuntenmachine van Winkel liep dagenlang rond met een steen in haar maag.
Valkuil
,,Ik had zolang naar dat moment toegeleefd”, vertelt ze. ,,Vooral het begin was moeilijk. Bij iedere kutbal die ik gaf, dacht ik: ik kan het niet meer. Dat is een valkuil voor mij. Teveel nadenken, dan gaat het mis. Ik kreeg het gevoel dat de mensen bij Hovo daar doorheen keken. Ze zagen mijn waarde. Toen ik debuteerde, was dat een enorme opluchting.”
Sterker nog, voor het eerst in bijna drie jaar tijd voelde ze zich weer voetballer. Ze rook weer aan het kleedkamergevoel. Kreeg een cadeautje van een ploeggenoot. Stond na afloop op een selfie met blije gezichten. Scoorde en pakte geel. Ze kon zich eindelijk weer de Luis Suarez voelen met wie ze in al die jaren als voetballer was vergeleken. Haar overwinning op het mentale vlak was levensgroot.
Kluizenaar
,,Ik voetbalde vijf, zes dagen in de week en dat was ineens voorbij. Toen ik besloot te stoppen, belandde ik in een onwijs zwart gat. Ik werd een beetje een kluizenaar. De jongens op m’n werk kwamen iedere maandag aan met grote verhalen. Het enige wat ik kon zeggen was: ‘toen ik nog voetbalde.’ Ik weet dat er meer in het leven is dan voetbal, maar ik was zó verliefd op het spelletje. Nog steeds. Je kunt aan de manier hoe ik voetbal zien hoe ik me voel.”
Marghadi debuteerde inmiddels ook in het eerste van Hovocubo. Het smaakt naar meer, zoals altijd. Maar bij wijze van hoge uitzondering neemt ze een keer géén risico. ,,Zaal- en veldvoetbal tegelijk, dat wordt hem niet meer. Winkel blijft mijn club, dus als ze me een keer nodig hebben dan sta ik er. Wat mij betreft, blijft het daar bij.”
