De ‘oude’ klassieker van weleer nipt gewonnen door Scagha.
Wie herinnert zich nog de befaamde wedstrijden tussen Hovo en Scagha in de jaren zestig en zeventig? het waren de wedstrijden waar het ooit om draaide. Scagha’66 de allereerste Nederlands kampioen ooit! in een finale tegen…… juist, Hovocubo. Uiteindelijk won de ploeg uit Schagen maar liefst drie keer de landstitiel: 1969, 1974 en 1975
De ploeg van Niña George en Rudi Fine bestond uit Tjerk Thuring, Mo Jamai, Every Janzen,Bart Overtoom, Tijani Cherkaoui, Khalid el Bouziani, Tom Ovetoom, Kevin Tromp en Ennio Mul.
Scagha toonde direct veel energie, veel fysiek en veel inzet. Hovo probeert het middels combinatievoetbal maar kan niet verrassen. Uit het niets komt Scagha op voorsprong. De ontlading is bij de thuisploeg groot bij alles. Hovo komt er niet door en wordt slordig, wat ook mentaal begint tegen te staan. Khalid pakt 2 minuten en Hovo houdt bijna stand in deze straftijd. Helaas viel vlak voor 4 man de 2-0. Mooie goal in deze overtal. Op basis van inzet een logische stand.
Na rust werd het een open wedstrijd. Scagha kon niet meer heel strak groeperen en de individuele kwaliteiten Hovo worden goed zichtbaar. Er vallen veel goals in hoog tempo, aan de kant van Hovo door Tijani Cherkaoui maar liefst vier keer met meestal een assist van Every Janzen. Hovo voetballend veel beter echter Scagha countert iedere keer en houdt de marge van 1. Hovo wordt mentaal geprikkeld hierdoor. Daardoor ontstond er te veel focus op scoren en op organisatie en geen tegengoals. Leuke pot hierdoor voor het publiek. De keeper Scagha heeft uiteindelijk de overwinning voor de voormalig landskampioen behouden. Hij was een echte sta in de weg voor Hovo.
Scagha laat Hovocubo steeds weer in leven
Kay Korevaar
Bron: Noord Hollands Dagblad, Schager Courant
Scagha ’66 heeft zijn supporters in de eerste thuiswedstrijd van dit competitiejaar goed warm gemaakt voor de rest van het seizoen. Het reserveteam van Hovocubo werden op spectaculaire wijze verslagen: 5-4.
Het was met de hakken over de sloot. Er was echter niemand aan Schager zijde die zich daar na afloop over bekommerde. De ploeg van Jord Breed had het bij vlagen moeilijk. Maar als vaker bleek goalie Ruud Dekker een rots in de branding. Hij zorgde ervoor dat Scagha steeds met minstens een doelpunt verschil aan de leiding bleef. Jeroen Smit had de gastheer in het eerste bedrijf op voorsprong gezet. Hij sneed vanaf de zijkant naar binnen en kon profiteren van de splijtende pass van Robin Schouwvlieger. Stijn Buik miste vervolgens dé kans op 2-0. Hij leek zelf het meest te schrikken van de mogelijkheid die Hovocubo hem bood door de bal zomaar in te leveren. Buik had zowel tijd als ruimte. Maar in zijn eigen haast om te schieten, mikte hij ruim naast.
Patrick Dekker moest vervolgens met een gele kaart naar de kant, waardoor Hovocubo twee minuten in overtal mocht proberen te scoren. Dat lukte niet. De twee schoten die het aluminium raakten, bleken echter wél een voorbode voor een spectaculaire tweede helft. Daarin ontstak Johnny Doodeman het vuur. Hij stond op de goede plek, nadat Schouwvlieger de bal met zijn borst perfect afleverde. Hij haalde zo het maximale uit een onbedoelde hoge pass van Jeroen Pater. Het was een mooie goal, maar vooral met meer geluk dan wijsheid.
Eenvoudig
Zo hard als Scagha ’66 voor de verdubbeling van de marge gevochten had, zo eenvoudig gaf de club die uit handen. Hovocubo kwam terug tot 2-1. En dat beeld herhaalde zich in het restant van de wedstrijd. Telkens als Scagha ’66 scoorde, gebeurd aan de andere kant precies hetzelfde. Waardoor het duel tot het laatst spannend bleef.
Patrick Dekker scoorde 3-1. De uitploeg 3-2. Daarna was het weer de beurt aan de uitblinkende Smit. Het deerde hem niet dat hij te midden van vier tegenstanders werd aangespeeld. Met een versnelling en een vlekkeloze streep liet hij het scoren als kinderspel ogen. Maar zijn harde werk was snel vergeten toen Hovocubo een gat in de verdediging vond en afdrukte.
Smits derde goal van de avond bleek wél voldoende om de zege veilig te stellen. Al hielden de groen-witten geen speling over.
Breed was na afloop trots op zijn selectie. De oefenmeester zag dat zijn defensie al steviger stond dan in de competitieopening. En dat de nieuwe spelers – Buik, Pater en Niels Spaans – steeds beter hun plek vinden. De gaten die in de achterhoede vielen, waren volgens hem vooral te wijten aan vermoeidheid. Maar daar sprak niemand over. De eerste driepunter is binnengesleept.
