Hovocubo viert feest in België 1982
(Fragment uit de Noord Hollands Dagblad 25 oktober 1982, door Leo van Gelderen)
MAASMECHELEN – Twee bussen vol supporters waren zaterdag uit Hoorn afgereisd om hun favoriete Hovocubo vokaal te ondersteunen. Vast staat dat die poging volledig slaagde. De sporthal in Maasmechelen leek lange tijd volledig in beslag te zijn genomen door de Westfriese enclave. De Belgische supporters kwamen nauwelijks aan het woord, zeker niet toen bleek dat de Nederlandse kampioen geen spaan heel hield van Rebels Boorsem.
De vertelling:
We hadden in 1981 de Westfriesland Beker gewonnen, zo heette dat toen, en daarna moest je het land door. En zo wonnen we het Nederlands kampioenschap van de beker. Kijk het staat hier: “Hovocubo pakt beker met gemak!” “Ook Keje Molenaar stopt Hovocubo niet”, die speelde bij ’t Gat van Nederland. Edwin de Ridder had hem helemaal in zijn zak joh. En we speelden tegen FC Circus met Epi Drost van FC Twente. “Hovocubo stuit op aanvallend Circus” nou… wat was het? 11-1 of zo? We moesten ook 4x tegen Ceverbo. We wonnen ook 4x van ze. Voor de Beker en voor het Nederlands kampioenschap. En wij schakelden ze uit. Maar die hadden ook echt een goed team hoor. De Nationale bekerfinale werd tegen Ceverbo uit Dordrecht op vrijdag 19 en maandag 22 september 1982 gespeeld! Maar misschien speelden we de Benelux ook omdat we de landstitel hadden en niet omdat we bekerkampioen waren. Dat weet ik niet meer zo goed. Het heette wel de Benelux-beker, maar Luxemburg deed toen ook al niet mee. Tegenwoordig is het ook weer gewoon de Bene-beker.
Toen we te horen kregen dat we tegen die Belgen mochten spelen, ja dat vonden we wel leuk natuurlijk. En zoals het toen ging helemaal. In een hotel zaten we bij ome Paul want we gingen er een dag van tevoren heen.
Maar eerst speelden we thuis. Op 16 oktober 1982. We speelden tegen Boorsems Rebbels dat was niet zo ver over de grens en ze praatten daar gewoon Nederlands, jaja voor zover je dat Nederlands kan noemen haha. Het was gewoon een wedstrijdje voor die jongens. Kijk, hier heb je de advertentie. Hovocubo – Rebbels Boorsem entree f 2,50. De Vredehof was afgeladen. De spelers waren de zelfde als die van het Nederlands kampioenschap: Lieshout, Derix, Job Dragtsma, Keizer, Verberne, de Boer, Kok, Vissie… haha kijk hier Vissie hier in de krant “Voetbal moe…?… dat woord ken ik niet…”. De coach dat was Jan Kluun die ook fysiotherapeut was van het team. Thuis speelden we 5-2. Er waren helemaal niet zo veel Belgische supporters mee. In De Vredehof alleen maar Horinezen. Het leefde volgens mij toen niet zo erg in dat België. Want wij waren ook in België de meerderheid van het publiek. Dat zal nu wel anders wezen maar eh… toen was dat niet zo. Maar er ging altijd veel volk van Hovo mee. De wedstrijd was wel wat moeilijk gegaan, met de wissel stonden we nog maar 1-1. Vlak voor de wedstrijd kregen we te horen dat in Hoorn volgens de Nederlandse regels zouden spelen en in Belgie volgens hun regels. Maar wij hadden een paar dagen eerder het Benelux reglement gekregen en Boorsem wist van niks. Dus dat was heel onduidelijk allemaal en een heel gedoe. Na afloop klaagden ze over de arbitrage, ja, het harde spel van de Belgen dat waren wij niet gewend. En we wisten niet precies welke regels we gingen gebruiken. Hun maakten slidings en dat waren wij niet gewend weet je. Het was toen echt wel een zooitje, alleen maar tramelant. Want zij vonden dat de scheidsrechters veel te streng floten en kregen vaak 2 minuten, maar ja, wat de Belgen deden, dat waren wij niet gewend! Hierzo, de Belgische krant: “Rebbels Boorsem een hak gezet in het Nederlandse Hoorn.” Maar dit Hovo was een wereld team.
Voor de uitwedstrijd vertrokken van de Vredehof. Wij gingen met de auto, maar de supporters gingen een dag later met bussen vol! Moeder Tol, vader Kok, die waren allemaal mee. We speelden in Maasmechelen. Moet je ook daar kijken op de foto wat een volk, die hal was daar ook afgelaaien man. En we sliepen bij Ome Paul vlak bij Eindhoven, een klein dorpie. In het Hotel De Swaen in Meijel. We waren er wel meer geweest want we hadden weleens een toernooi daar in Limburg. Ome Paul..haha. Feyenoord en Ajax, die kwamen daar ook vaak. Want daar lag er een voetbalveld en een bos wandeling kon je er maken. Dat was daar echt hartstikke leuk joh. Want dan was er een bruiloft en had hij wat over en dan bracht hij het bij ons aan tafel. In dat Hotel moesten ze om tien uur naar bed van Jan Kluun. Dat was wel lachen hoor.
Het was daar een kei harde wedstrijd. De uitwedstrijd was ook 2-5. We hebben dus eigenlijk 10-4 gewonnen!, dat is een ruime uitslag over twee wedstrijden. Er speelde bij hun ook een Nico, Nico Siller. Mooie voornaam. Jezus we spreken over 30 jaar terug. Daar moesten we 100 franc betalen, dat was 5 gulden. Het mooiste doelpunt van de avond werd gescoord door Peter Vissie maar die heb ik niet gezien, daar baal ik nog steeds van, ja, ook de voorzitter moet ook wel eens naar de wc. De wedstrijd was daar nog harder dan in Hoorn, want nu waren het Belgische scheidsrechters en die lieten volgens hun regels veel meer toe. Jan Kluun was ook genoodzaakt om te coachen op hard spel en dat vond hij niet leuk, want we waren veel te lief en onze spelers werden compleet getorpedeerd. Martin de Boer die wilde de herinnering van de beker wel houden, maar de wedstrijd zelf snel vergeten. “Te harde spel geeft bijsmaak aan champagne”. Frans Keizer die vond het wel mooi allemaal.
Anita Meijer heeft nog gezongen voor Hovocubo bij het feest. Ze trad op in het zaaltje ernaast waar wij ons feest vierden en Japie van Eerden de sponsor die zegt tegen Martien de Boer van ga er even heen en vraag wat ze kost dan betaal ik dat wel even als ze hier ook komt zingen. En ze kwam! Dat was wel mooi.
Verteld door El Presidente
Lees ook: Oud Hovocubanen blikken terug
