Uit de schatkist….de kersttoernooien

Uit de Schatkist…

De Kersttoernooien

(Fragment uit Noord Hollands Dagblad 27 december 1982)

Hoorn – Het Hovocubo-kersttoernooi gaat meer lijken op een gezellig samenzijn, dan op een zaalvoetbalgebeuren waarin een redelijke sportieve prestatie op de eerste plaats staat. De landskampioen zag wederom geen kans om haar “eigen” toernooi te winnen en moest genoegen nemen met een derde plaats. Maar wat te denken van de winnaar: Hovocubo 2 notabene, dat in de finale de Alkmaarse rayonhoofdklasser Bupro Hout, met de 3-2 de baas bleef.

De vertelling:

De kersttoernooien begonnen vrij snel na de oprichting. Maar dat komt door de volleybal. Want die hadden altijd toernooi op eerste kerstdag. De eerste jaren kon het natuurlijk niet, want dan zouden we daarvoor naar den Helder moeten.

We speelden in Den Helder altijd wel het Nieuwjaarsdag toernooi. Dat was altijd na Ouwejaarsavond. Ik heb het wel gehad, dan was ik op visite en had ik mijn voetbal tas mee. En dan niet eens geslapen, dan zo de bus in. Op Nieuwjaarsdag, naar Den Helder. En toen wonnen we hem. Dat was de Dokter van den Bosch Bokaal. En we zeiden als we dit drie keer winnen gaan we niet meer heen, want diteehh. Maar we wonnen hem aldoor. En de derde keer verloren we hem, toen wonnen we niet. En toen zeiden we maar we willen dat ding toch hebben. Toen wonnen we hem vijf keer. Kijk hier: “Hovocubo komt in bezit van Van den Bosch Bokaal”. Verberne, Tol…, die speelden toen ook al. Ja en ik sta er ook nog steeds bij. Toen wonnen we wel drie keer erna achtermekaar. 1971 was dat zeker. “Zeemacht in de finale verslagen”. Dus toen mocht hij mee en benne we daarna nooit meer geweest. Want in die beker daar zat of cognac in, ja, oh man dat was altijd van die troep na de wedstrijd, of champagne, maar er zat altijd wat in die beker als je hem won. Dus we waren blij dat we daar vanaf waren. Zes jaar lang hebben we daar gespeeld. Want ook dat we in Hoorn met ons eigen toernooi waren begonnen bleven we daar altijd heen gaan want we moesten dat ding verdedigen. Gelukkig wonnen we hem vijf keer, toen benne we niet meer geweest. Een oerlelijk ding ook. Hij was lelijk en we moesten hem poetsen, was niet schoon te krijgen dat kreng.

We speelden ook wel wat andere toernooitjes links-rechts. En toen dachten we, we gaan zelf een kersttoernooi organiseren. We waren nog één met het volleybal. 1^ste kerstdag speelden wij en teweede kerstdag had je volleybal. Dat heeft niet lang meer daarna geduurd hoor, want ik dacht dat we nog zes jaar samen waren. Daarna kwam echt de splitsing. Kijk, kersttoernooi 1970 zijn we begonnen, hier staat het, driehonderd man waren er bezoekers en voetballers. We wilden er zondermeer een prestatiegericht toernooi van maken. Toen kwamen de ploegen hier uit de buurt, Kickers, Hovocubo 2, Scagha, Sporters. Wij wilden graag een toernooi omdat het allemaal van die dooie dagen zijn, dan wil je weg met de kerst. Je moet altijd zitten, altijd van die verplichte dagen rond kerst. Verplicht aan je vader, aan je moeder aan je tante aan je oom.

Maar nadat later we Nederlands Kampioen waren geworden en dat we promoveerden en zo en dat het Westfriese gebeuren weg was, toen kwamen al die topploegen hier en het groeide tot het grootste zaalvoetbaltoernooi van Nederland. FC Nathania en dat soort ploegen. Stampvol die hal iedere keer. En op een gegeven moment werd het zo groot, niet normaal. Zoveel volk dat er was de hele dag. Kees van der Pauw heeft nog eens in 1982 een excuus-advertentie in de krant geschreven. Die sporthal zat bom-vol enneh het jaar daarvoor ook al en ja, daar waren wat dames, Gerda zal dat wel niet gezegd hebben, maareh die zeiden van jah…die mannen die benne de hele dag weg. Ze wouden maar een uurtje weg, maar ze waren de hele dag in de sporthal gebleven. Dus verpietert het eten zogenaamd. En er waren toernooien bij, dan kwamen ze de hal niet uit. Zoveel goede ploegen waren er. En toen waren er wat klachten geweest en dat had hij gehoord op de tribune en toen heeft hij dat stukkie geschreven… ja, dat was prachtig, dat weet ik nog wel. “Hovocubo biedt zijn excuus aan voor dat de mannen de hele dag in de sporthal zitten”. Want er zaten sommigen om tien uur al en ze gingen pas om vier uur naar huis. En hadden ze ook een “snee” ook in hun neus en dat was ook niet zo gezellig, ja, niet allemaal vanzelf. Ja, dat was een mooi stukkie. “Uitlatingen van de bezoekende teams bevestigen deze gedachte”. Want die kampers uit Den Haag, die stonden al voor de sporthal om negen uur, was de sporthal nog niet open toen was Joop Vogel er nog geneens. Daarna gingen we altijd uit eten. In de Posthoorn. Toen zat Willem er nog niet in hoor. Want hij van de Keizerskroon was er net uit en Jaapie die kwam er in. We kwamen daar zeker een jaar of vier. Maar op een gegeven moment zoveel gingen er mee, we konden er echt niet meer in, we konden er niet meer in daar. Dat zal ik nooit vergeten. Iedereen die zich opgegeven had om mee te eten ging mee. Er was een met hand geschreven Menu-kaart iedere keer. En weet je wat het mooie was, dan kwam hij naar mij toe en zei van: “u bent de leider zeker hier hé, van alles.” Liet hij mij het diner voorproeven haha. Ik zeg: “als je me zoutzuur geeft proef ik het ook niet!”. Daarna benne we nog een keer, maar toen liep het al een beetje af, bij ’t Veerhuys geweest want daar was naast ook een restaurant. Ik zal het nooit vergeten, want Gerda die zat altijd met kromme tenen als we gingen eten, dat was niks voor mijn door mijn opmerkingen ook, want mijn bestek lag altijd verkeerd omdat ik was linkshandig was, “Je doet het niet!” zei ze altijd. Dus ik denk laat ik eens raar doen. En die gozer die kwam langs en die zegt: “en?, smaakt het?” Dat had hij niet moeten doen. Gerda dacht altijd van loop nou door (tegen die gozer), maar hij kwam altijd bij mij, hoe is het mogelijk. Ik zeg: “Heb deze al 100 jaar in de Veluwen gelegen, want ik heb mijn leeuwenkaken ingezet vandaag, maar ik krijg hem nog niet weg, zo taai istie. Heb je ook een Black & Decker in huis om dat ding stuk te krijgen!” Leuk om aan terug te denken.

De jeugd had altijd ook op een zaterdag een eigen toernooi, maar dat werd georganiseerd door Joop Vogel. Dat was ook altijd een heel leuk toernooi.

Toen zijn we er op een gegeven moment mee gestopt. Want ik dacht dat het de Volendammers waren, ’t Gat van Nederland dacht ik, die gingen op een gegeven moment geld vragen en zo, terwijl het jaar ervoor waren ze uitgeschakeld en zaten ze te zuipen in die kantine, je kent dat wel. Ze begonnen geld te vragen en toen zijn we gestopt. We hebben het nog wel een keer geprobeerd, maar die grote ploegen kwamen niet meer. Die toernooien gingen nog heel lang door hoor, we hebben het wel twintig jaar georganiseerd. Tot in de jaren 90 hoor volgens mijn. Maar dat de topploegen niet meer kwamen zakte het helemaal in mekaar. ‘t Veerhuys heeft het nog wel geprobeerd na ons, die hebben toen de hal gepakt en dat hebben ze een of twee jaar. Maar dat werd niks meer.

Tegenwoordig hebben ze de mix-toernooien. Eerst met topspelers van andere clubs doormekaar gemixt voor het publiek en nu de laatste jaren met de eigen leden. Dat doen ze vanzelf om de binding van de vereniging. Daar hadden we vroeger onze tennis toernooien voor en nu is het met voetbal. Maar toen bij Hovocubo was iedereen getrouwd of je had een vriendin en was Hovocubo toen gewoon één grote familie. Want voor zo´n tennistoernooi moesten we alle, alle tennisbanen afhuren om te kunnen spelen, zoveel mensen dat er mee deden. Maar de tijden veranderen het is nu moeilijker om het allemaal organiseren. Maar het is wel leuk allemaal. Het is ook niet te vergelijken. Vroeger waren we allemaal Hoornse jongens, het was eigenlijk een groot familiefeest. Je zou het zo’n echt kersttoernooi wel weer van de grond kunnen krijgen tweede kerstdag, maar er zit een hoop organisatie ook natuurlijk en het is allemaal wat anders ook, want als ze allemaal weer geld willen hebben dat wordt het heel lastig. Toen was het allemaal nog nieuw ook natuurlijk zo’n kersttoernooi. In ’63 begon meneer Stuiver er een beetje mee.

Verteld door El Presidente