Bron fragment: Noord Hollands Dagblad, 24 november 1995
Hoorn – Zonder rekening te houden met belangen maakt de KNVB een einde aan een traditie. Op kleine schaal weliswaar, maar toch… De voetbalbond schakelt per 1 januari de betrokkenheid van verenigingen rond de toto en lotto uit. Abonnee-lotto heet het en kan via de ‘online winkels’ (hoe verzinnen ze het) gespeeld worden. ‘De gelden blijven voor verenigingen gewaarborgd’ stelt de bond, maar de betrokkenen weten wel beter. De man van de club hoeft niet meer de straat op, het direct contact is verdwenen.
De Vertelling:
We hebben in totaal iets van f 16.000,- opgehaald. Jaja, we waren groter als Hollandia en Zwaluwen. Je kon je als club ervoor opgeven. Je had eerst alleen de voetbal toto en later kwam die lotto erbij. Eerst hadden we zegeltjes, later kregen we zo’n kissie hierzo genummerd en dat volgde allemaal op elkaar. Kijk hier die foto, met Hovocubo stikker er nog op.
Ik had de binnenstad, jah ik had veruit de grootste wijk joh. Ik had zeg maar meer huishoudens als die andere jongens die liepen. Ik had er wel een stuk of dertig. Door weer en wind, 29 jaar lang! Totdat..ehh… gingen die dingen daar waar ze nog zijn, bij de sigarenboer.
De mensen die er meededen, die vroegen we gewoon. Ik had Henk Kaag ook, die vulde een vol formulier in en die speelde in Hovocubo 4 en die speelde toen nog in Den Helder op zaterdagmorgen die mocht alleen maar meedoen als die een vol formulier invulde… haha… Maar voor de rest was het gewoon allemal eh.. van “Hey Nico, kom je bij mij ook ff langs!” Daar liep Zwaluwen er al of weet ik wat, maar mij konden ze veel beter want ik kwam natuurlijk uit die binnestad, mij konden ze allemaal: “Hey Nico, kom volgende week ff bij mijn ook..” en zo kreeg ik er steeds meer. En dat was belangrijk voor de club ook. Achttien- zestienduizend gulden in die tijd!
Ik geloof dat je veertig centen betaalde voor een rijtje. Maar ik hopte altijd dat ze een volle invulden, want dat leverde zes gulden of acht gulden op. Dat was allemaal zo’n twintig jaar terug. Je had 40 cent voor een rijtje van het formulier wat je afgaf en zoveel procent van de inleg was voor de club. Je had ook wel mensen die speelden voor een maand met een maandformulier, die speelden de hele maand op de zelfde getalletjes. En dat koste bijvoorbeeld f 1,50 voor een rijtje, want dan moet je vier keer die weekse dingen betalen natuurlijk. Maar, jongens die voor Hollandia liepen of voor Zwaluwen, die kregen een deel van die veertig cent van het formulier. Wij hadden ALLES afgestaan aan Hovocubo. En dat was natuurlijk heel veel, want ik had natuurlijk 20 of 25 van de maand lotto. 20 x 1.50 dat was dertig gulden. En als je dat dus al die jaren doet, je mocht het in je eigen zak steken, maar wij bij Hovo hebben gezegd, als je gaat lopen, alles voor de club.
Jemig, behalve ik voor Hovocubo, wie liepen er nog meer… wat kan ik mij nog herinneren… Ruud de Reus, mijn broer Robbie, Herman van der Vuurst, die hadden dan een andere wijk. Ruud bijvoorbeeld die kwam van de Tweeboomlaan/Drieboomlaann, daar woont hij ook, dus die nam de Tweeboomlaan, de Drieboomlaan, de Koepoortsweg. Ja, dat ik deed dat twee keer in de week en dat ik van de bouw afkwam en in de winter dan had ik de hele dag staan te sterven en hup! ik had amper de tijd om te vreten en daar ging ik weer. Ja later dat ik in de WAO kwam toen was het natuurlijk een stuk makkelijker. Het ging ook echt het hele jaar door. Ook in de vakanties! Maar toen gaf ik ze allemaal een maandlotto als ze echt mee wouden doen. En als je dan niet mee wilde doen dan deed je maar niet mee, maar iedereen kreeg dus een maandlotto. Maar bij mijn dorst niemand dan ook nee te zeggen haha…
Ik las net nog dat stukkie van Willem ook, Willem Kleine, uit dat boek wat hij over mij geschreven heb. Want ik liep overal naar binnen dus ik ging dan een schilderijtje ophangen, een lampie vervangen, jaha, ik had een hoop oude mensies ook! en die zaten op je te wachten! Hovocubo was toen al maatschappelijk bezig! Ja zeker, “Mantel”-zorg had ik toen al. Het staat hier ook, ik had een oud vrouwtje, daar kwam ik alle weken. En dan kreeg ik een sigaretje, niet dat ik die hebben wou, en een dubbeltje. Jarenlang. Tot ze overleed. Ben nog bij haar zoon toen geweest dat ze overleden was, ben bij de begrafenis geweest en dat vond ie zo mooi die jongen. En toen was ik een keer ziek en toen haalde mijn broer ze op. Robbie. Want ik zat ook in de Commandeur Ravenstraat op een gegeven moment. En ik zei Robbie, kan jij dat niet doen want dat is helemaal uit mijn wijk, ik fiets mij helemaal de pleuris vanzelf. Enneh, kwam Robbie aan de deur, toen moest Robbie van haar huis naar mijn bellen: “Nico, der is hier een vreemde meneer maar ik het hem wel meegeven?” Ik zei: “Ja, dat is mijn broer!” Toen zei ze: “Oh, dan is het goed. Jongen, nou beterschap he, tot de volgende keer!” en ik zei: “Dag moeders, dag hoor!”. Maar hij kreeg het niet mee, die twee rijtjes invullen. Tot dat Rob zei nou, bel hem maar. Ben zijn broer. Maar dat komt, die waren zo gewend, want ik had pittig wat oudere klantjes, en als zij dan eens niet thuis waren dan liep ik achterom, de deur was los en dat was altijd goed. Ik heb het wel gehad jongen kwam ik binnen was er slaande ruzie ondermekaar. Vechten zowat! En ik loop naar dat kassie, doe het formuliertje erin, een nieuwe neer gelegd en ik zeg nou, tot volgende week…. EN NIET MEER VECHTEN! hahahaha en daar was ik ook, de deur dicht! we hebben wel gelachen..
Ik kwam toen een keer bij Dirk Engel, die knipte de kaartjes bij Hollandia, als je te voetballen ging, enneh… toen hij had zijn bier steeds in de gang staan en die had vier, vijf of zes kratten en dan zei ik: “Zo Dirk!, je hebt hem puur geraakt ouwe!” “Oh, er was die avond een voetbalwedstrijd op TV en die had ik zitten kijken”. “Twee kratjes in je eentje Dirk, dat is nogal wat”! Bleek onjuist, hij had bezoek gehad, ze waren met z’n drieën. Dat is dan 48 flessies de man. Dat is evengoed wel de moeite vanzelf.
Oh ja, kijk hier in dit krantenstukje, ‘Gebakken Vis’ dat kreeg ik bij Dolf van Iel.. oh nee, bij Kees de Wert! , (Op pad met journalist Wim Kleine, Citaat NHD:) Inmiddels zijn we bij een wijk beland waarje als wandelaar nooit komt. Na enig bochten werk komen we bij ome Kees. wat heb je nou? Heb je een Kerel bij je? Durf je niet meer alleen. Mantel verdwijnt naar binnen, enkele seconden later komt de hoofdbewoner van het pand naar buiten met een schoteltje gebakken vis. Vreet op! het valt niet mee om met Mantel op pad te gaan. Een goeie gozer hoor, maak er maar een mooi verhaal van. Bij zijn vertrek krijgt Mantel te horen dat de man een bal koopt. (we hadden toen een ballenactie van een meijertje. Vanavond bij Hollandia regel ik er wel een voor je. “Dat bedoel ik nou. De mensen houden je club op de been.”
Ander citaat NHD: John Ramkema is het laatste adres. “Ik zei toch, het duurt een uurtje.” De gezinnen veren op als Nico Mantel aan de deur is. Het is altijd etenstijd, maar hij wordt met open armen ontvangen. “Ik heb wat gegeten bij die lui. Een vissie, een balletje gehakt, een bordje snert. In die jaren heb ik mensen dood zien gaan, kinderen op zien groeien en trouwen. Je weet alles van ze. Na dit jaar hoeft het niet meer. God…wat zal ik het missen.”
Ja, als je 29 jaar loopt, Ik heb net de dertig niet vol kunnen maken, het was echt over. Ik liep vanaf 1966. Daarna was het alleen maar bij de sigarenboer. Maar daar hebben we nog wat van, dat ging vanaf toen automatisch.
Door weer en wind, twaal maanden per jaar, bijna iedere week gingen leden van Hovocubo gedurende 29 jaar lang huis aan huis om rijtjes van de lotto en de toto te verkopen. Alles om de clubkas te “spekken”. Tegenwoordig verkoopt de club loten van de Grote Clubactie. De opbrengsten zijn 100% ten bate van onze jeugdafdeling.
Deze week is de laatste week dat dit kan voor dit jaar. Heeft u al een lot gekocht?? Klik op deze link: http://clubactie.nl/actie/ZaalvoetbalverenigingHovocubo/TinekeDiaz
