Voor Quinn & Yosh
De kinderkamer is klaar, een grotere auto is gekocht. De kinderen hebben reeds een naam. Stephanie de Herder, Every Janzen, Jeroneci, de familie en alle vrienden leven hier zo naar toe. Quinn & Yosh zijn zo gewenst en alles gaat goed. Je hoeft er maar over te beginnen en het aankomend ouderlijk paar straalt van geluk.
Het is zaterdag 19 oktober 2013. Hovocubo speelt uit in Nieuwegein tegen JCK/Aiso. Het wordt een goede uitslag. En Every die dit seizoen nog niet zijn draai heeft gevonden speelt een wereldpartij. En zijn tweede doelpunt is er één om in te lijsten. Een doelpunt die symbool staat voor wat er daarna staat te gebeuren. Want wie denkt dat het met de sfeer bij Hovo niet goed zit heeft het mis.
De aanval begint bij Ronald. Hij speelt Jeroen aan. Vervolgens volgt een tiki-taki-voetbal tussen alle spelers die op het veld staan. Uiteindelijk komt de bal bij Mo Darri terecht. Met een magistrale beweging waardoor de Utrechtse verdediger volledig op het verkeerde been wordt gezet komt er een wereldpass naar Every die bijzonder fraai achter het standbeen langs weet te scoren. Later wordt dit doelpunt door de KNVB uitgeroepen tot moment van de week. Een doelpunt wat over alle schijven verloopt. Een goal die je alleen kunt maken als er een team staat. Dat team stond er.
Als de KNVB een dag later de samenvatting lanceert verschijnt Stephanie in beeld. Met de Iphone in de hand. Haar verklaring die bewuste zondag op Face Book.: “ik moet het thuisfront toch op de hoogte houden?”
Even later is het stil op Face Book.
De weëen zijn begonnen. Maar dit kan toch niet? Het is te vroeg!! Vandaag pas 22 weken en drie dagen oud. Het is de bedoeling dat ze 36 weken van de bescherming mogen genieten in mama’s buik!!
Eerst wordt Quinn geboren. Zo klein, zo kwetsbaar. Vol ongeloof maar met heel veel liefde en ook angst beleven de kersverse ouders de levensuren van Quinn. Stephanie moet hard werken, want ook Yosh is in aantocht. Als de twee broertjes samen zijn weten ze dat vechten geen kans heeft. Ze liggen vredig en samen gaan ze slapen…. Voor altijd.
Het is onwerkelijk. De familie staat machteloos, naaste vrienden sprakeloos. De vriendengroep van Hovocubo 4 waar ook Rob, de broer van Stephanie speelt is er kapot van.
Maandag brengt Every zijn coach Sander van Dijk op de hoogte: “Sander, ik moet je iets vertellen…” Vervolgens stuurt hij een mailtje naar zijn teamgenoten van Hovocubo:” Boys, ik wil jullie bij deze vertellen dat het mis is gegaan met onze zwangerschap….” “….vanavond ben ik er niet bij maar Sander zal jullie dit ook vertellen. …woensdag kom ik in de avond weer trainen zodat ik het even achter me kan laten een paar uurtjes en zaterdag gaan we volle bak vlammen.”
Deze mail sloeg in als een bom!. Ev wordt overstelpt met berichtjes, een aantal teamgenoten voelen toch de drang om te bellen. De behoefte om ’s avonds te trainen is er bij niemand. Wel om samen te zijn. Dit wordt al snel duidelijk. Één voor één komt de selectie binnen in het Sportcafé. Ook Ronald uit Roosendaal en Yoshua uit Groningen. Alleen Yousssef moet verstek laten gaan, hij kan zich vanavond in de selectie van jong Oranje werken. John & José zijn speciaal voor ons open gegaan. De stemming is somber. Ook het bestuur is er voltallig aanwezig. Voorzitter Paul is vandaag jarig, maar laat het thuisfront toch even in de steek om hier met de groep samen te kunnen zijn. Het bericht bereikt ook snel een aantal vaste trouwe supporters die spontaan ook zijn gekomen. Iedereen is er kapot van, aangeslagen. De kantine deur gaat open. Daar is Every. Na alle aandacht in de middag toch besloten om even bij de groep te zijn. Geëmotioneerd maar sterk. Zijn teamgenoten vangen hem met heel veel warmte op. Het doet hem goed. Hij blijft ruim een kwartier en spreekt zijn gevoelens uit. Sander neemt het woord: “Every, wat kunnen we voor je doen, wat wil je?” “Ik wil zaterdag graag spelen. Ik wil mijn jongens met een mooie wedstrijd herdenken”.
Nadat Every het pand weer heeft verlaten om bij zijn Stephanie te zijn, komen vanuit de groep spontaan ideëen over hoe hier een adequate invulling aan te geven. Het moet allemaal wel passen binnen de wensen van de familie. Het moet goed voelen. Om dit gevoel kracht te geven heeft Sander dagelijks contact met huize Janzen en samen met Frank, de vader van Stephanie en trotse Opa van Quinn & Yosh zijn de ideëen vertaald naar de wens van de familie en praktisch handelen. Bestuur, vrijwilligers en teamgenoten hebben zich achter de schermen volledig ingezet om voor Ev, Steph en ook de familie en de vrienden een tastbare en mooie herinnering te bieden van Quinn & Yosh. Contacten met de KNVB, scheidsrechters, tegenstander, de leveranciers van beeld en geluidsmateriaal…. Iedereen wordt gevraagd om mee te werken, en de medewerking krijgen we. Shirtjes, bloemen, draaiboek, alles moet kloppen!
De verenigingen waar Every in het verleden gespeeld heeft, ´t Veerhuys en Marlène zijn gevraagd om ook zaterdag hun voormalige clubgenoot te komen steunen. Al snel komt er een warme toezegging. Stephanie en Every hebben een breed sociaal netwerk. Het is belangrijk om iedereen te bereiken om ongewenste vragen over de voortgang van de zwangerschap te voorkomen. Dus besloten om middels FB, twitter en de website een mededeling te plaatsen. De steunbetuigingen stromen binnen.
Woensdagochtend vindt de crematie van beide babie’s Quinn & Yosh plaats. Dit gebeurt in besloten kring. Zaterdag zal in Sporthal de Opgang voorafgaand aan de wedstrijd tegen AORC aan de bredere kringen rond de familie en vrienden de gelegenheid geboden worden om dit gebeuren te herdenken. Door de aanwezigheid van al deze mensen kunnen Ev & Steph de komende periode veel steun uit putten.
’s Avonds komt Every naar de training, vergezeld door zijn schoonvader en een hele goede vriend. Allemaal om de gedachtes even te verzetten. Een goede vriendin van Stephanie blijft bij haar zodat zij niet alleen thuis is. Frank vertelt dat bij zijn dochter langzaam het besef komt van de gebeurtenissen van afgelopen dagen. En dit valt hard. Frank oogt vermoeid, maar blij met alle steun die hij en zijn gezin krijgen. In de training doet de groep er alles aan om echt plezier te maken. Er wordt heerlijk getraind. Het lukt om los te komen van de somberheid. Zaterdag moet er ook gewonnen worden.
Dan is het zo ver. Zaterdag 26 oktober verzamelen we om 18.00 uur in kleedkamer 5. Staf, spelers, bestuur, vrijwilligers. In vogelvlucht wordt het draaiboek doorgenomen om alles goed te laten verlopen. Maar ook om kracht aan onze eenheid te geven. De hele week is iedereen in touw geweest en nu moest het gebeuren. Het wij-gevoel is groot.
Vrienden en familie verzamelen zich in de sporthal. Stephanie neemt in anonimiteit plaats op de tribune, door hen omringd.
De ceremonie en wedstrijd worden middels Livestream uitgezonden. Zaalvoetbal Stream Nederland en Sportinterest geven hier aandacht aan. Dus ook de thuisblijvers kunnen dit meemaken.
Licht uit, Zo Mooi, Mooie shirts voor de selectie en groot applaus als Every met Jeroneci wordt gepresenteerd, Minuut stilte, Aanbieden van ingelijst shirt aan familie, aanbieden van twee witte rozen aan Stephanie, mooie woorden van een trotse opa.
Middels twitter berichten wordt ons snel duidelijk dat het indrukwekkend is.
De wedstrijd kan beginnen. We komen 0-1 achter, maar als Mo Darri de gelijkmaker scoort dan stormt het hele team op Every af. “Deze is voor jou Ev!”. #7 speelt goed en dit wordt bekrachtigd door de mooie assist bij de 2-1 van Jeroen de Groot. Het wordt een echte wedstrijd. Niets is te merken van die andere stemming rond half acht. Hovocubo wint uiteindelijk met 4-2. Een goed resultaat, maar vooral een gevoel van trots voor hoe de club de afgelopen week hiermee is omgegaan. De familie heeft op een goede manier Quinn & Yosh een mooi plekje voor altijd kunnen geven.
Quinn & Yosh zijn uit de anonimiteit gekropen en werden twee mensen die door iedereen die betrokken is geweest gekend zijn.
Zo mooi…
(Bovenstaande tekst is geplaatst met instemming van Every en Stephanie)
(Foto’s Ferry Hoks en Gerrie Meijer)
